Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 26 december 2010

Recensie: Dromen over zeeën en rivieren, Tim Parks



Een Engelsman leert in India zijn vader kennen. 

Voordat ik inga op het non-fictieve Leer ons stil te zitten wil ik eerst nog aandacht vragen voor het vorige fictieboek van Tim Parks, dat over een antropoloog handelt, die veel lijkt op George Bateson. Parks zegt aan het begin van het boek dat hij elementen uit diens levensloop en geschriften gebruikte bij het creëren van het personage Albert James. Hun levens stemmen echter slechts op enkele punten overeen.

Het verhaal begint met John, de 24-jarige zoon van de antropoloog Albert James. John doet in Londen als student onderzoek in een laboratorium en heeft een leuke vriendin, Elaine, die actrice is, maar moet naar Delhi in India omdat zijn vader plotseling overleden is. Hij wil graag nog een laatste blik op Albert werpen, maar zijn moeder Helen, een ziekenhuisarts, weigert de kist te openen. Na de crematieplechtigheid keert John alweer gauw terug naar Londen, omdat hij met zijn moeder weinig contact heeft.
Hij krijgt in Londen een brief bezorgd, waarin zijn vader zich cryptisch uitdrukt, onder andere over dromen die hij heeft over zeeën en rivieren. John is platzak en leent geld van zijn grootmoeder, de moeder van Helen, die het ermee oneens is dat haar dochter zo ver weg zit. Ook in de familie van zijn vader is niet alles koek en ei. De broer van Albert heeft zelfmoord gepleegd omdat hij tegen de zin van zijn vader toneelschrijver wilde worden. Als John ziet dat zijn vriendin Elaine een verhouding heeft met de toneelregisseur en voelt dat ze de seks speelt, theatraal klaarkomt, keert hij terug naar Delhi om de dood van zijn vader nader te onderzoeken.

Inmiddels is daar ook de biograaf Paul uit Boston gearriveerd. De corpulente man heeft een biografie over Ghandi op zijn naam staan en twee echtscheidingen achter de rug. Hij wil graag een biografie over de vermaarde antropoloog Albert schrijven. Helen geeft daarvoor echter geen toestemming. De verhouding tussen hen is zodanig dat de lezer aanvoelt dat ze iets met elkaar krijgen, ook al vindt Helen Paul net zo’n lapzwans als haar broer.

De uit vijf delen bestaande roman zit vol verhaallijnen, personen en verwikkelingen, waarbij alternerend tussen zoon John en biograaf Paul geschakeld wordt. Ik kon hen soms moeilijk uit elkaar kon houden, omdat ze beiden op zoek zijn naar de doodsoorzaak van Albert, die aan prostaatkanker leed maar toch wel erg snel het loodje legde. Soms kijken we ook binnen in het huwelijk van Albert en Helen vanuit het perspectief van de laatste.

Dromen van zeeën en rivieren vond ik conventioneler en minder geraffineerd dan Buitenbereik of Europa. Terwijl in de laatste twee boeken de verhalen op ingenieuze wijze doorspekt zijn met innerlijke monologen, ogen die in dit boek minder soepel. Ik vroeg me af of ik te maken had met ouder werk dat Tim Parks nog op de plank had liggen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten