Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 31 maart 2012

Peace versus justice (2011), documentaire van Klaartje Quirijns


De weg naar vrede loopt niet altijd gelijk met die naar gerechtigheid.

Luis Moreno Ocampo van het Internationaal Gerechtshof (ISH) in Den Haag wilde in 2003 een eind maken aan de misdaden van het Lord Resistance Army (LRA), het leger met kindsoldaten van Joseph Kony, dat al twintig jaar de schrik van Oeganda is. Het overvalt dorpen, doodt de mensen en neemt kinderen mee om er soldaten van te maken. Veel Oegandezen leven in kampen om aan de kapmessen van het kinderleger te ontkomen.

Na een massamoord in 1995 wilde de toenmalige minister van pacificatie, Betty Bigombe, vredesonderhandelingen organiseren tussen LRA en de Oegandese regering. Voordat ze naar Kony toeging, schreef ze een brief aan haar gezin waarin ze zei dat ze wellicht niet levend zou terugkomen. Helaas doorkruiste de president haar plannen met een militaire actie tegen Kony. Betty hoopte dat een onderzoek van het ISH naar de massamoord haar vredesmissie zou ondersteunen, maar het ISH bleek weinig tanden te kunnen tonen.

De Oegandese radioman Johnny Lachembel (zie foto) laat in zijn programma ouders aan het woord over hun verdwenen kinderen. Lucy, een voormalig kindsoldate, zegt dat zij moesten toezien dat een meisje dat wilde vluchten werd vermoord door twee oudere meisjes. Kony vond haar aardig. Wellicht was dat ook de reden dat ze kon vluchten, maar daarover wordt verder niets verteld. Radioman Lachembel, die zelf ooit ontsnapte aan een aanval van Kony op zijn dorp, waarbij hij drie broers verloor, probeert rebellen over te halen zich over te geven met de belofte dat ze geen haar gekrenkt worden en amnestie krijgen.

In februari 2004 werd een vluchtelingenkamp aangevallen. De aartsbisschop nam deel aan een ontmoeting met Kony en riep op tot een gesprek over vrede, dat door Kony serieus in overweging werd genomen. Volgens Luis Moreno Ocampo kreeg Kony 500.000 dollar toegezegd om de strijd te staken. Kony zou daar heel wat wapens van kunnen kopen. Ocampo wilde dat risico niet nemen en Kony laten arresteren.

Minister Bigombe vond dat arrestatie de vredesonderhandelingen zou schaden en wilde wachten met arrestatie. De internationale gemeenschap was verdeeld. Kony werd agressiever. Een Oegandese politicus denkt dat het ISH gelijk had om actie te ondernemen, al is het een verlengstuk van rijke landen en houdt het zich alleen bezig met onrecht in minder machtige landen. Oeganda kent een eigen traditioneel rechtssysteem, de mato oput, waarbij men water drinkt van de oput boom. Volgens Bigombe is verzoening beter dan het internationale rechtssysteem.  

Het ISH zette in op vrede, gerechtigheid en veiligheid. Luis Moreno Ocampo stelde voor de drie belangrijkste leiders van de LRA door de ISH te laten vervolgen en met de andere leiders het traditionele gebruik uit te voeren. Bigombe zegt dat het ISH geen idee heeft wat de Oegandezen in de vluchtelingenkampen willen. Die willen namelijk vergeving, zo ervaart ook radioman Lachembel.

In december 2008 ondernemen drie Afrikaanse landen een gezamenlijke militaire actie tegen Kony. De aanval mislukt omdat het weer hen in de steek laat. De gevluchte kindsoldate die eerder over haar ervaringen vertelde zegt dat ze bang is dat Kony weer terugkomt om haar opnieuw mee te nemen.

In 2011 valt Kony dorpen aan in Congo. Matthew Brubacker, een medewerker van het ISH, stapt gefrustreerd over naar een VN-missie om dichter bij Kony te kunnen komen. Volgens Bigombe moet het ISH zich niet met het probleem bemoeien. Eerst moet er vrede gesloten worden, vervolgens kan er recht gesproken worden.

Inmiddels heeft het ICC haar aandacht verlegd naar het Midden-Oosten.

Deze documentaire is een nieuwe Engelstalige versie van een Tegenlicht uitzending uit november 2009 over de ambities en de consequenties van beslissingen door het Internationaal Gerechtshof (ISH) in Den Haag of wel International Criminal Court (ICC) in het Engels.

Hier de trailer, gebaseerd op de oorspronkelijke documentaire, hier een scriptie met meer over de traditie

Geen opmerkingen:

Een reactie posten