Variatie op het thema van de eenzame cowboy.
De film begint als een aflevering van Bonanza. Opwekkende
muziek, mooie beelden uit een natuurparken in Utah, een cowboy te paard die
daar doorheen draaft. De cowboy blijkt de bekende filmster Howard Spence (Sam
Shepard) te zijn, de hoofdrolspeler in een western. Hij is gevlucht omdat hij
zich gevangen voelde als acteur, zo vernemen we later.
Hij gaat eerst naar zijn moeder, die hem al dertig jaar niet
heeft gezien. Ze heeft een album samengesteld met krantenartikelen, waardoor we
kennis nemen van het ruige leven van de filmster met seks, drugs en rock en
roll. Howard neemt daar afstand van, hij wil zich bezinnen op de toekomst, maar
dat valt niet mee. In Elko, Nevada, de woonplaats van de moeder, dienen de
verlokkingen zich aan. Uit een gokpaleis spatten alle kleuren vandaan. Een
mooie gelegenheid voor de filmmaker om eens flink uit te halen in een.
In de sleutelscene vraagt de moeder aan haar zoon hoe het
met zijn gezinnetje en zijn zoon in Montana is. Howard kijkt verbaasd op. Hij
weet van geen vrouw laat staan van geen zoon. Zijn moeder zegt dat ene Doreen
contact met haar heeft opgenomen om naar hem te vragen. Howard besluit op
onderzoek uit te gaan en komt in Butte, Montana waar ooit een film met hem werd
opgenomen. Als hij in de saloon M&M naar een zanger luistert, hoort hij van
Doreen, die inmiddels van serveerster opgeklommen is naar eigenaresse, dat de
zanger, Earl, zijn zoon is.
Een andere, dunnere verhaallijn, gaat over de film die in
Utah wordt opgenomen. Een vertegenwoordiger van de filmmaatschappij, Sutter,
probeert Howard op te sporen om hem te wijzen op zijn filmcontract.
Dan is er ook nog een jonge vrouw Sky (Jessica Lange), die
de as van haar moeder ophaalt bij een crematorium en besluit om die in Butte te
verstrooien waar het belangrijk deel van het leven van haar moeder zich
afspeelde. Ze weet dat Howard haar vader en probeert in contact met hem te
komen, maar hij houdt dat lang af. Daarop heeft ook de titelsong betrekking die
ten gehore wordt gebracht als Sky, met de onafscheidelijke blauwe urn in haar
armen, in de saloon contact zoekt met Howard. Sky verzucht tegen Doreen dat
film haar liever is dan het werkelijke leven.
De reactie van Howard is een zwakte van de film, waarin de
hang naar familie op de voorrang strijdt met de behoefte aan vrijheid. De
hereniging met Sky en Earl lijkt te worden uitgesteld om mooie plaatjes te
kunnen schieten. Daardoor doet het spel geacteerd aan. Howard zelf is ook
slecht gecast. Het is moeilijk voor te stellen dat allerlei jonge meisjes het
bed willen delen met zo’n oude kerel (zie foto). Psychologisch is het een niet sterk dat
Howard niets van Sky wil weten en Doreen had natuurlijk zelf contact met hem op
kunnen nemen met de filmster, anders dan via zijn moeder. Ook de zoon, Earl,
had inmiddels kunnen weten dat Howard zijn vader was. De posters van de film
hangen nota bene in de saloon. Earl reageert erg overtrokken op de komst van
zijn vader. Het is voorstelbaar dat hij niets met de man te maken wil hebben
die nooit contact met hem heeft gezocht maar om dan het hele interieur uit het
raam te gooien is overdreven.
Het is jammer dat het scenario niet wat strakker en
geloofwaardiger is, want dan waren de beelden en de daarbij horende
onafscheidelijke gitaarklanken meer een genot geweest zoals in het begin van de
film als Howard, om minder op te vallen, de sporen van zijn paard ruilt met een
vest van een andere cowboy. De nuchtere dialoog van de veemannen past mooi in
de uitgestrektheid van de Mid-West. Helaas gaan de beelden niet veel verder dan
esthetische. Inhoudelijk blijft de film een variatie op het thema van de
eenzame cowboy.
Hier de
trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten