Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 20 juni 2012

A film unfinished (2011), documentaire van Yael Hersonski


Nazi-progaganda film over de zogenaamde joods volksaard.

Na de oorlog vond men in een betonnen kluis in Oost-Duitsland een filmarchief van de Nazi’s met daarin verschillende rollen van opnamen in het getto van Warschau voorafgaande aan de ontruiming in de zomer 1942. De film werd echter nooit voltooid. Wat was de bedoeling van de opnamen en wie maakte ze? De Israëlische Yael Hersonski ging op onderzoek uit en maakte een nietsontziend portret.

In mei 1942 bestaat het getto tweeëneenhalf jaar. Er zijn een half miljoen joden opgesloten op acht vierkante meter grond. Uit heel Duitsland werd men er naar toe gebracht. Het hoofd van de Judenrat, Czerniakow, schreef er negen dagboeken over vol: over ophanden zijnde deportaties, maar ook over de filmopnames. Anders dan historici eerder meenden ging het niet om ruw materiaal maar, zo ontdekte Hersonki aan de hand van verschillende takes, waren de opnames veelal geënsceneerd. Tijdens een overleg van Czerniakow met rabijnen zette men bijvoorbeeld een negenarmige kandelaar op tafel. Men gebruikte zijn appartement ook voor figuranten, die daar een feestje vierden.

De meeste joden waren zeer kleinbehuisd, zegt een vrouw die als kind in het getto woonde en naar beelden kijkt van ondervoede mensen op straat, op de markt en in overbevolkte huizen. Ze herkent zelfs personen van vroeger. Men was zo zwak dat men het afval gewoon uit het raam gooide, vertelt ze. De lijken lagen op straat. Ooit struikelde ze over een dood iemand. Ze was zo overstuur dat haar moeder haar een boterham met jam als troost gaf.

Met de documentaire wilden de Nazi’s een beeld geven van de joodse volksaard om de uitroeiing van de joden te goed te praten. Er werden allerlei gebruiken getoond zoals een besnijdenis, een ritueel bad en een begrafenis. De eerder genoemde vrouw, die de beelden bekijkt, zegt dat men joodse overledenen nooit in een kist begroef. De Nazi’s wilden vooral het paradijs in beeld brengen waarin de rijke joden leefden en hun onverschilligheid ten aanzien van hun arme volksgenoten.

Hersonski zegt dat Emmanuel Ringelblum de mensen opriep dagboeken bij te houden, hetgeen men ook deed. Het resultaat verkondigt de bittere waarheid over het leven in het getto. Hersonski ontdekte in het stadsarchief van Warschau de getuigenis van cameraman Willy Wist in de zaak tegen SS commissaris Auwerswald, de toenmalige commandant van het getto. Ze maakte een reconstructie van zijn werk als cameraman in het getto op basis van de geluidsopnamen die bewaard zijn gebleven.

Wist had nooit veel contact met de mensen die hij filmde. Hij werkt opgedragen zijn werk e doen. Hij zegt dat sommigen nog de hoop hadden dat ze zouden kunnen emigreren. Hij herinnert zich in het bijzonder nog het uitladen van de lijken in de schuur bij de begraafplaats. De vrouw die naar de beelden kijkt kan het niet aanzien dat uitgemergelde naakte lijken over een glijbaan in een massagraf gedumpt worden. Wist was ook onder de indruk. Hij wist niet van de spoedige deportatie van de joden naar Treblinka.

Hier een interview met de maakster op Youtube, hier de trailer, hier meer info.

Voorafgaande aan de documentaire sprak filmmaker Peter Delpeut over zijn film Bits & pieces die hij met gevonden materiaal (found footage) maakte. Volgens hem is het moeilijker een film te maken met bestaand dan met zelf geschoten materiaal, maar hij voorspelt het een grote toekomst vanwege de toenemende waarde van de beeldcultuur. Hier een pdf met meer info over het onderwerp.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten