Gepassioneerd zoeker naar rechtvaardigheid met pensioen
Egbert Myjer is de enige Nederlandse rechter bij het
Europese Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg, dat op basis van de
Verklaring van de Rechten van de Mens in 1949 werd opgericht met als doel om
oorlogen in Europa te voorkomen. Het Hof bestaat uit zevenenveertig rechters,
één namens elke lidstaat van de Raad van Europa. Men kan er terecht als men vindt
dat de vrijheid van meningsuiting of geloof belemmerd wordt, uit vrees of uit
gebrek. In 2011 liepen er vijfhonderd klachten tegen Nederland, waaronder een
klacht van de Telegraaf tegen de AIVD die journalisten zou hebben afgeluisterd.
Dat is weinig in vergelijking met klachten uit Oost-Europese landen, zegt Rick
Lawson, professor Europees recht aan de Universiteit van Leiden.
Myjer toont de raadkamer waar net zo lang vergaderd wordt
tot een beslissing genomen is. Zijn drijfveer in de mensenrechtenwereld is om
een zo rechtvaardig mogelijke wereld te scheppen en daar zelf aan bij te
dragen. In zijn huidige functie komt alles samen wat hij in zijn leven gedaan
heeft. Over de zaak van de Telegraaf zegt Myjer dat bronbescherming belangrijk
is, tenzij daar iets anders tegenover staat.
Volgens Lawson zijn er teveel zaken in vergelijking met het
budget. In een groot aantal zaken komt het niet tot uitspraken en die blijven
daarom hangen, met nieuwe aanklachten van dien. Veel zaken gaan over
asielzoekers die door een lidstaat worden uitgewezen. Ze kloppen aan bij het
Europese Hof om hun zaak nog eens te laten behartigen. Bekend werd de zaak
Salah Sheekh die op grond van een reëel risico niet teruggestuurd mocht worden
naar Zuid-Somalië.
Myjer zegt dat er een Europese immigratiewet moet komen om
aan eind te maken aan alle onduidelijkheid. Minister Leers weersprak de kritiek
op het Nederlandse asielbeleid. Lawson zegt dat men deed alsof het beleid in
Nederland gehinderd werd door het Europese Hof. Myjer denkt dat de invloed van
Wilders zwaar meegewogen heeft. In 2010 kreeg het Hof nog de Four Freedoms
Award, maar tijdens de regering met de PVV als gedoogconstructie
kregen de mensenrechten een andere lading. Myjer schreef er samen met Peter
Kempees het boek Jack and the solemn promise over. Volgens Lawson
fungeert het Hof als een extern geweten, dat ervoor zorgt dat Oost-Europese
landen niet teveel uit de bocht vliegen.
Volgens Myjer heeft de kritiek de aanslag op 9/11 als
achtergrond. De angst voor misdadige moslims verschoof naar de angst voor
vreemdelingen in het algemeen. De daarbij komende economische crisis leidt tot
een gevaarlijk mengsel.
Volgens Collega Andrew Drzemczewski zijn zij beiden
vreselijke workaholics met mensenrechten als passie. Zijn vriend Myjer is heel
direct. Zijn gezin met drie kinderen is heel hecht.
Zijn zoon Jochem is met hem op Texel waar ze wandelen en
vogels kijken. Marijke Vreeburg filmt hen daar. Zoon Jochem, cabaretier, zegt
dat zijn vader niet grof kan zijn en niet op een overtreding te betrappen is.
Eigenlijk zou zijn vader nog een paar jaar doorgaan, maar een tumor in de
ruggegraat van Jochem deed hem besluiten toch maar per 1 november a.s. op zijn
pensioengerechtigde leeftijd te stoppen. Jochem weet het intieme contact met
zijn vader te waarderen.
Dit was het slot van een vierluik van HUMAN en Ikon over het
kwaad. Tussen verzoening en berechtiging, waarin eerst Keith Bakker en Diederik
Stapel en vervolgens de rechters Alphons Orie en Egbert Myjer geportretteerd
werden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten