Ziggy Klazes stelt Yoeri Albrecht, directeur van De Balie,
voor aan de hand van een stel steekwoorden. De eerste is Amsterdam: volgens
Yoeri de mooiste stad in ons land, één van de mooiste in de wereld, met een
enorm cultureel aanbod.
Pim Fortuyn: een dieptepunt dat iemand met ideeën werd
omgelegd. Bedreigingen werden niet serieus genomen. Yoeri was zijn
pleitbezorger tijdens de verkiezing tot Grootste Nederlander vanwege zijn geschoktheid
over de moord, omdat hij hem persoonlijk kende, omdat Fortuyn graag debatteerde
én omdat niemand anders dat wilde doen. Afwijkende meningen zijn niet geliefd.
Het uiteenzetten van argumenten is niet hetzelfde als die omhelzen.
Stedelijk Museum: Yoeri zit in de Raad van Toezicht en vindt
het fantastisch dat het museum weer open gaat. Door de enorme subsidies zijn de
kunsten wel eens vergeten voor wie ze het doen. Binding is belangrijk.
Links en rechts: de tegenstelling is niet meer relevant. Tijdens
de Franse revolutie waren het begrippen om aan te duiden waar men zat aan de
kaatsbaan. Tegenwoordig een trucje van machthebbers om aan het roer te blijven.
Ziggy noemt de Balie het epicentrum van de meningsuiting.
Verandert de maatschappij snel?
Yoeri kan dat niet zeggen. Voor de Eerste Wereldoorlog
veranderde er ook veel. De aannames die na de Tweede Wereldoorlog opgeld deden
bestaan niet meer. Na 1989 leven we in een vacuüm. Hij ziet nog niet snel een
uitweg. Er is een gebrek aan nieuwe gedachten. De Balie nodigt ook
andersdenkenden uit zoals de Brit Nigel Farage, leider van de Independent
Party, die geen goed woord over heeft voor Europa of Haitham Al Haddad, een
fundamentalistische moslim, die verontrustend veel steun kreeg uit het publiek
dat vooral uit hoofddoekjes bestond. Yoeri weet niet of hij Breivik zou
uitnodigen, maar denkt van wel. Voorlopig komt hij gelukkig nog niet vrij.
Waarom is de stem van de kunst onmisbaar?
Omdat alle vernieuwing voortkomt uit een idee. Kunstenaars
vangen die eerder op dan anderen. De academie wordt gegijzeld door de overheid,
journalisten door de commercie, kunstenaars hebben nog een stem.
De bezuinigingen zijn anders rap door de Kamer aangenomen.
De sector moet beter formuleren waar men voor staat.
Subsidies zijn, net als kunstmest, ook schadelijk. Toch moeten we het in Europa
hebben van cultuur. Het is een economische factor. Investeringen in cultuur
zijn hard nodig.
De cultuur is voor de elite, is een vaakgehoorde klacht.
Men produceert weliswaar voor een witte, goedopgeleide
bovenlaag, maar educatie helpt wel: als je kinderen maar genoeg stimuleert om
cultuur te snuiven, komen ze later terug. Ook niet iedereen hoeft trouwens te
komen. Pieken in het landschap zijn nodig. Goed aanbod is ook van belang. De
Balie doet zijn best om alle bevolkingsgroepen te bereiken en houdt
bijvoorbeeld ook een transgender filmfestival.
Moet verandering van bovenaf (vleestax) of van onderop tot
stand komen?
Van twee kanten. De elite heeft het af laten weten.
Intellectuelen praten met elkaar mee in plaats van problemen bloot te leggen.
De financiële elite heeft zich niet hervormd. Maatschappelijk succes is
tegenwoordig het hoogst haalbare. Een revolte is nodig, maar de Occupy beweging
brengt die niet. De maatschappij is door de welvaart in slaap gesust en
incompetent geworden. Vakkennis verdwijnt. Daarom is het goed om het
Concertgebouworkest te laten horen.
Ziggy noemt het kwalijk als studenten geen studie meer
kunnen bekostigen.
Volgens Yoeri kunnen sommigen wel weg uit het academische
milieu, maar moet een studie wel mogelijk blijven voor studenten met
capaciteiten. Hij bepleit een toelatingsexamen net zoals in Cambridge en Oxford
gebeurt. In Engeland wordt meer gedebatteerd. Er mag worden geëxcelleerd, maar
tegelijk zijn daar veel universiteiten die onder het Nederlandse niveau liggen.
Het is niet duidelijk hoe je hier naar boven kunt klimmen. Iedereen krijgt
hetzelfde diploma waardoor de steun van vader toch weer naar een
klassenmaatschappij doet ruiken.
Heeft hij ooit gedacht in de politiek te gaan?
Yoeri zette samen met Roel van Duyn in 1986 Groen Amsterdam
op, maar stelt zijn onafhankelijkheid op prijs. Deze jas past hem goed. Hij
werd laatst geraakt door twee moedige theatermakers uit Wit-Rusland die zich
voorbereidden op een festival in oktober en vertelden over de ellende daar. Een
van hen hoestte steeds omdat hij in een natte cel gezeten had.
Hier
het gehele interview met Yoeri Albrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten