Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 13 mei 2013

Filmrecensie: Le mari de la coiffeuse (1990), Patrice Leconte



Literaire film over kapsters en kruiswoordpuzzels

Ondanks de wat ordinaire titel die past in een rijtje als de dochter van de bakker, is Le mari de la coiffeuse een hele bijzondere film over Antoine die, tot ongenoegen van zijn vader, met 12 jaar al weet dat hij met een kapster wil trouwen. Hij is in de ban van de vrijgezelle dorpskapster mevrouw Sheaffer met rood haar en een sterke lichaamsgeur, die hem, in juni 1947 - hij weet dat nog goed - een blik geeft op haar grote borsten onder haar witte kappersschort en hem daarmee helemaal in de war maakte zodat hij op de vraag van zijn vader, die avond aan de eettafel, tot het hier boven beschreven antwoord komt.

Le mari de la coiffeuse wordt terugverteld door de oudere Antoine die zelf zijn haren bijknipt. Het begint aan het strand waar het gezin verblijft. De twee jongens dragen zelf gebreide wollen onderbroeken, die hem al deden beseffen dat hij goed voor zijn ballen moest zorgen. Gedurende het verhaal wordt af en toe weer teruggeblikt naar de strandvakantie, bijvoorbeeld naar de vader die een kruiswoordpuzzel oplost en Antoine voorhoudt dat vrouwen net als puzzels begeerlijker zijn naarmate ze lastiger zijn.

In een volgend shot zien we hem in zijn woonplaats met de knappe Mathilde (Anna Galiena, zie poster), die een oude kapperszaak (voor heren en kinderen) heeft overgenomen van een oude homoseksuele kapper. De eerste keer dat hij binnenstapt is hij nerveus. Hij ziet meteen dat ze geen beha draagt onder haar schort en vraagt haar ten huwelijk. Mathilde reageert daar niet op, zodat de kijker denkt dat het wellicht aan het brein van Antoine ontsproten is, maar als Antoine drie weken later opnieuw de kapsalon betreedt, komt ze er verrassend genoeg op terug en gaat akkoord.

Als tortelduifjes zo blij met elkaar brengen ze hun dagen in de kapsalon door. Ze hebben geen vrienden maar luisteren naar de verhalen van de klanten, Antoine geeft zijn mening als hem daarom gevraagd wordt en is niet te beroerd om een onwillige jongen te vermaken met een dans op Arabische muziek. Antoine vrijt met zijn vrouw terwijl zij de haren van een oude baas wast.  

Toch ligt er een doem over de film, terug te voeren tot het moment dat Antoine mevrouw Sheaffer . Mathilde is bang dat de liefde voorbij gaat. Als Mathilde en Antoine een keer ruzie krijgen over een onbenulligheid spat de zeepbel, lijkt het wel. Ze zijn het evenwicht kwijt, slaan aan het roken en drinken eau de cologne en aftershave. De gesprekken met anderen gaan steeds meer over dood en verval.
Tijdens een heftig onweer vrijen ze nog een keer in de kapsalon en dan rent Mathilde weg, roepend dat ze nog een boodschap gaat doen.

De film gaat op een indirecte manier over vergankelijkheid, ons onvermogen om het geluk vast te houden. De beelden zijn mooi, de kleuren helder, de scènes verrassend, de sensualiteit en de verbanden sprekend. Alles wat nodig is voor een goede film.

Le mari de la coiffeuse is opgedragen aan Zaza, die wel zal weten waarom. Hier de Franse trailer van de film die in het Engels The hairdresser's husband heet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten