Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 30 juni 2013

Filmrecensie: Effi Briest (2009), Hermine Huntgeburth



Liefdesdrama dat door vele andere werd gevolgd

Twee jonge meiden stormen in prachtige avondkledij de trappen af op weg naar het bal. Dansen met vriendjes, in het rond draaien, pralen, wat kan er mooier zijn in het leven? Effi, een van de dochters van landgoedeigenaar Briest, treft het niet, want ze krijgt niet de man van haar keuze. Haar ouders beslissen voor haar. Baron Geert Innstetten, die ook op het bal is, is een zeer geschikte partij voor hun dochter. Het is twintig jaar geleden dat ze contact met hem hadden. Hij begeerde de moeder van Effi, die uiteindelijk niet een goede partij in hem zag. Toen niet.

De huwelijksnacht is zeer pijnlijk voor Effi die vervolgens met haar nieuwbakken echtgenoot, een districtsbestuurder die nauw samenwerkt met de keizer, meegaat naar zijn landgoed aan de kust. We zitten in de jaren na de Eerste Wereldoorlog, in aristocratische kringen, waarin men er nog een hofhouding op nahield. Geert, om hem zo maar te blijven noemen, heeft ook de nodige werknemers in dienst, waaronder Joannna die als een soort hofdame fungeert. Op het landgoed is ook nog een Chinees, maar die ligt in zijn graf. Hij laat echter nog wel van zich horen, namelijk door geschuifel van passen en het geruis van jurken in de zaal boven de slaapkamer, waardoor Effi bang is en niet kan slapen.

Ze bezoekt de apotheker voor een slaapmiddel. De aardige man, die wil weten waarom zo’n mooie jonge vrouw zoiets nodig zou hebben, omarmt Effi als ze in tranen uitbarst. Hij zal wel zorgen voor een activiteit waardoor ze wat afleiding krijgt. Niet veel later bezorgt hij haar een rol in een toneelstuk, geregisseerd door de knappe majoor Crampas, een vroegere vriend van Geert, die met zijn vrouw en twee zoons in het kustplaatsje is neergestreken.

Het is te voorzien dat de rusteloze Effi door deze verleider ingewijd wordt in de liefde. Ze heeft dan al een dochtertje, Anna, maar gelukkig ook een lieve babysit Roswitha, zodat ze overdag zich kan vrijmaken voor de liefde met Crampas in het strandhuis en in de avond voor de briefjes waarmee ze die bezegelen. Het liefst wil ze met hem weg, eventueel nemen ze ook zijn kinderen mee, maar Crampas wil niet en Effi is boos dat hij geen samenleven voor haar over heeft, die meedogenloze verleider.

De ambitieuze Geert krijgt een aanstelling in Berlijn, waardoor Effi eindelijk verlost is van dat spookhuis. Zes jaar later ontdekt Geert de correspondentie tussen Effi en Crampas. Hij stuurt aan op een duel met Crampas en schiet hem dood. Effi wordt in de ban gedaan. Ze mag haar dochter niet meer zien en ook haar ouders, die erg bang zijn dat anderen haar gedrag en daardoor henzelf zullen veroordelen, willen niets met haar te maken hebben.

Het drama wordt met veel vertoon van dure kleding, bruisende golven en stemmige muziek gebracht, maar doet niet veel meer waarschijnlijk omdat het thema van de gebonden vrouw die vrijheid zoekt al zo vaak is nagespeeld. Het lijdzame gezicht van de pseudo schele Effi (Julia Jentsch) wordt heel vaak in beeld gebracht, als om de kijker te vervoeren, maar daar is tegenwoordig meer voor nodig.   

De roman van de Duitse schrijver Theodor Fontane verscheen in 1894-1895 als feuilleton in het tijdschrift ‘Deutsche Rundschau’ en werd in 1896 voor het eerst als boek gepubliceerd.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten