Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 18 juni 2013

Filmrecensie: Tulpan (2008), Sergei Dvortsevoy



Kazachstaanse versie van Boer zoekt vrouw

Tulpan zou je het broertje kunnen noemen van Tuya’s marriage (2006). Terwijl Tuya kampt met haar invalide man, die weinig werk meer kan doen, gaat Tulpan over Asa die ontslag heeft gekregen uit de Russische marine, naar zijn zus gaat die in de woestijn woont maar problemen heeft om daar een vrouw te vinden. Die heeft hij volgens zijn zwager nodig om zijn droom, een eigen schapenboerderij, te verwezenlijken. Beide films spelen zich af in de woestijn met schapen, kamelen en yurts. Tulpan heeft nog meer humor dan Tuya’s marriage en is ook aardser.   

De film, die weer prachtige shots laat zien van de natuur op het Kazachstaanse platteland, begint met het bezoek dat Asa samen met zijn zwager Ondas en de komische chauffeur Boni brengt aan de ouders van Tulpan. De vrouw zelf krijgen ze niet te zien. Die houdt zich verborgen achter het gordijn, maar ziet en luistert wel toe. Asa praat heel druk over zijn ervaringen in de marine, over zeepaardjes en octopussen. Zonder resultaat gaan ze terug naar de yurt van Ondas. Boni draait The rivers of Babylon, maar moet de cassette uitzetten van Ondas, die zegt dat hij nog hoorde dat Tulpan de oren van Asa te groot vond.

Het is een levendige toestand in de yurt van Ondas en zijn vrouw Samal. Ze hebben drie kinderen: het meisje Maha houdt heel erg van zingen en doet dat prachtig, de jongen Beke luistert naar Radio Kazachstan en geeft de berichten aan zijn vader door terwijl hij vetpuisten uit zijn rug haalt, de kleine vent Noeka loopt overal tussendoor en vraagt zijn inwonende oom Asa wanneer ze nou eens met de auto naar Alma Ata gaan. Ondas is nogal nukkig. Vaders wil is wet. Hij wil niet dat Maha de hele tijd zingt en Beke moet zijn lepel goed op zijn bord liggen. Ondas heeft zorgen. Er is te weinig gras voor de schapen.

Asa helpt Ondas met het hoeden van de kudde en het merken van drachtige beesten. Hij vraagt wanneer hij een eigen kudde krijgt, maar Ondas zegt dat hij eerst aan een vrouw moet komen, anders redt hij het niet om boer te worden. Asa wil daarop vertrekken maar Samal houdt hem tegen en raadt hem aan het nog eens met Tulpan te praten. Eenmaal weer in de yurt van de ouders van Tulpan, horen ze dat Tulpan liever naar de stad gaat om daar te studeren dan boerin te worden. Boni toont de ouders een foto van een prins die nog grotere oren heeft dan Asa. De vader wil dat Tulpan komt praten maar ze vlucht weg naar de stal. Asa gaat naar Tulpan toe en vertelt haar in de deuropening over het mooie leven dat ze op de ranch met televisie en schriftelijk onderwijs voor haar kunnen opbouwen, tot de moeder hem wegjaagt.

Boni die zijn cabine heeft volhangen met pornografische foto’s en steeds weer The rivers of Babylon opzet, ligt samen met Asa in de woestijn waar Asa toezicht houdt op de schapen. Hij bekijkt samen met Asa een oud tijdschrift waarin behalve blote vrouwen ook huizen met zonnepanelen staan, waardoor er altijd stroom is en Asa wel 900 zenders op zijn televisie kan ontvangen. ’s Nachts bindt Asa een lint om zijn hoofd om zijn oren platter te maken.

Tussen hoop en wanhoop speelt de film zich af. Het laatste zien we uitgebeeld als Ondas een drachtige ooi wil meenemen naar de yurt terwijl zijn paard ervan door gaat. Asa helpt maar het lam haalt het niet. De dierenarts die al een zieke kameel op zijn motor heeft (zie foto), zegt later dat de schapen te weinig gras hebben. Ondas mag van zijn baas vertrekken. Samal is blij en zingt samen met Maha, maar is later teleurgesteld als Asa na een conflict met Ondas, die zijn frustratie op zijn zwager lijkt te botvieren, vertrekt. In de woestijn ziet hij een ooi dat moet bevallen. Asa weet met veel moeite het lam eruit te krijgen en is zeer tevreden met zichzelf. Hij keert weer terug naar de yurt en gaat ten derde male nog eens naar Tulpan. Hij zegt tegen de gesloten staldeur dat zijn oren beter zijn en dat hij haar nooit zal vergeten, tot hij weer wordt weggejaagd door de moeder van Tulpan.

Hier de trailer van Dvortsevoy’s eersteling. Een plaatje! 

  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten