Lust en strijd in aardbeientijd.
Strawberry fields
doen meteen denken aan het gelijknamige liedje van de Beatles, maar de
hoofdpersoon in deze film heeft meer met de Scarborough fair. De jonge vrouw is
na de dood van hun moeder haar zus ontvlucht en komt op de fiets aan bij een
fruitkweker. Het is hoogseizoen. De appelen liggen in grote bakken. De kweker vraagt
haar hoe ze heet en of ze komt werken.
Ik heet Tammy, zegt de jonge vrouw, ik studeer kunst en ik
kom uit Scarborough. De kweker zegt dat medewerker Fabio haar wel zal
rondleiden op het bedrijf. Fabio geeft haar een aardbei, laat Tammy de
slaapruimte ziet in een oude caravan en de wasgelegenheid die erg stinkt. Tammy
krijgt regelmatig een telefoontje op haar mobiel. Dat is de hele dag al zo. Op
de display zien we dat Emily haar belt. Ze weigert echter op te nemen. Tegen
Fabio zegt ze dat de problemen heeft met een vriendje. Later neemt Fabio haar
mee naar de aardbeienvelden waar ze haar werk moet doen.
Als Tammy en Fabio een aardige band hebben - Tammy heeft een
fotootje gezien van het dochtertje van Fabio - komt Emily op de proppen. In een
lange dunne rode jurk en een rolkoffer achter zich aan loopt ze door de
aardbeienvelden (zie foto). Tammy fluistert haar toe dat ze een naam en een identiteit verzonnen
heeft. Emily is bereid het spel mee te spelen, maar jaloers op de
verstandhouding tussen haar zus en Fabio, die inmiddels van seksuele aard is. Emily
onthult de ware identiteit van Tammy. Ze zegt dat ze Gillian heet en vlakbij
woont en ze wil dat haar zus weer mee naar huis komt.
Gillian is niet zo happig om voor de labiele Emily te zorgen
en houdt het af. Emily moet leren voor zichzelf te zorgen en op eigen benen te
staan. Er volgt een wat lastige relationele verknoping tussen Emily, Gillian en
Fabio. Ook Kev, die een oogje heeft op Emily, doet een duit in het zakje. De
verknoping gaat gepaard met seks en geweld, spanning en dreiging die soms aan de
films Straw dogs deed denken,
misschien ook vanwege de zoektocht naar Emily in het donker met zaklantaarns. Strawberry fields is zeker geen
horrorfilm al spiest Gillian op het eind bijna haar zus. Gewoonlijk doet Gillian
onrijpe aardbeien in de doosjes als ze boos is.
De beelden, opgenomen in Kent, zijn direct en intens. Het is
hoogzomer en de lucht zwanger van lust en avontuur, bijvoorbeeld tijdens de
uitstapjes die ze met het vrachtwagentje van het bedrijf maken naar zee. Of, zoals de Britse karakterisering
het zegt: Strawberry fields is a
twisted tale of sibling rivalry, sexual awakening and sick mind games, set over
a hot English summer in lush green strawberry fields.
Erg mooi zijn de liedjes. Dan wel niet dat van de Beatles met
de regels:
Let me take you down
Cause i'm going to strawberry fields
Nothing is real
And nothing to get hung about/
Strawberry fields forever
noch dat andere mooie nummer van Simon en Garfunkel, maar
wel de aanstekelijke soundtrack van de folkband Troubador Rose, waarbij een verwijzing naar de Lorelei niet
ontbreekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten