Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 9 september 2013

De Tour van Bauke (2013), documentaire van Kees Jongkind




Weinig War on drugs tijdens een verblijf in de Belkin ploeg.

NOS-verslaggever Kees Jongkind verzamelde driehonderd uur materiaal tijdens drie weken Tour de France in 2013 en maakte daarmee een documentaire met de lengte van een speelfilm. Het is een kijkje achter de schermen, met speciale aandacht voor de sympathieke kopman Bauke Mollema en zijn niet minder sympathieke ploegmaat Laurens ten Dam, in de wandeling Bau en Lau geheten. Robert Geesink is de troefkaart. Hij krijgt speciale instructies, al lijkt hij daar niet van gediend.

In april j.l. heette het nog dat Jongkind drie weken mee zou gaan met de wielerploeg Blanco. Embedded, zoals dat in oorlogstermen heet. Voor een War on drugs zogezegd. Hij zou zijn bevindingen vastleggen in de documentaire Inside Blanco maar dat veranderde nadat directeur Chet Pipkin van het Amerikaanse hardwarebedrijf Belkin bereid bleek de ploeg financieel onderdak te bieden. Een hele opluchting omdat er anders spanningen zouden zijn ontstaan, zegt Mollema. De documentaire begint ook met deze Pipkin die enthousiast is over de ploeg en de sfeer eromheen. Als Mollema in het hotel in Corsica een persconferentie geeft, fluistert de selfmade man tevreden tegen zijn buurman dat Mollema zelfbewust is maar niet arrogant.

We krijgen, afgewisseld met wedstrijdbeelden en commentaar van Herbert Dijkstra, een beeld van de ploeg gedurende drie weken in de bus, in het hotel, de slaapkamers, tijdens het ontbijt en tijdens de twee rustdagen, maar wat dat oplevert is niet veel. Een fan van Bauke op Facebook heeft hem ontvriend omdat de ploeg niet wachtte toen Valverde viel. Dat vond het onsportief. De ploegmaten van Bauke gniffelen als hij het bericht in de bus voorleest. Ten Dam wil de Nederlanders op Alpe d’Huez blij maken. Een groep supporters uit Zuidhorn, waar Mollema opgroeide, scandeert voor de rit naar de Glandon zijn naam bij de bus.

In ieder horen we weinig over doping in de wielerwereld. Bauke toont de medicatie op zijn nachtkastje. Onder andere een flesje bietensap. Laurens zegt dat het nooit te bewijzen is of zoiets het verschil maakt. Vanwege de dopingcontrole heeft Laurens niet eens tijd om zijn spieren te rekken. Dat doet hij dan maar op de bank voor de controleruimte. Jongkind vertelt hem dat het al de zesde controle is. Laurens is zelf de tel kwijt. Volgens de ploegdokter kunnen de renners ook zonder doping goed meedraaien. Als Bauke zich op het eind van de ronde warm voelt en een andere spierspanning ervaart, sleept de penicilline hem er door heen.

Vaak zien we ploegleider Nico Verhoeven in de volgwagen met Merijn Zeeman aan het stuur. Het is een nogal hectisch toestand met veel getoeter, valpartijen en lekke banden, die zo snel mogelijk verholpen moeten worden. Ze spreken af welk verhaal ze aan de pers zullen geven. In de eerste etappe mist Lars Boom net de bolletjestrui. Vanwege de kapotte bus van Belkin wordt de finish drie kilometer verplaatst maar later toch weer niet, al krijgt iedereen door een valpartij dezelfde tijd. Mollema was ook gevallen maar er goed afgekomen. Later komt hij er zelfs genadig goed vanaf. Hij is alleen afgeschaaft. Verhoeven geeft, als een voetbalcoach, een voorbeschouwing voor het begin van elke etappe in de bus. In de achtste etappe wordt het klassement gemaakt. Geesink ontsnapt maar wordt ingerekend, Mollema rijdt naar de vierde plaats, Ten Dam naar de zesde. Tijdens de tijdrit naar Mont Saint Michel rijdt Mollema bijna een toeschouwer omver. Goede bocht, zegt Verhoeven, maar later in de auto zegt Mollema dat hij behoorlijk in de remmen moest. Zeeman rijdt bijna een motor omver omdat hij moest uitwijken voor een renner. Die moest remmen, zegt Nico koel. Ze zwepen de renners op in termen als knallen, vooral naar de finish (Verhoeven) of hengsten (Zeeman). De renners zijn de slaven van de weg. Als Buurman en Buurman vieren ze de zesde plaats voor Bauke Mollema. Ze zeggen nog net geen ajeto.

Hier een site met een trailer.   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten