Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 2 november 2013

Filmrecensie: La graine et le mulet (2007), Abdellatif Kechiche



Sociaal drama loopt uit in een verrassend portret

Sociale drama’s kennen vaak een nogal schematische afwikkeling. Ken Loach is een filmer die de stereotype uitbeelding weet te vermijden. Abdellatif Kechiche volgt hem na op een manier die geweldig is.

In het begin van zijn derde film maken we een rondvaart mee door de vissershaven van het Zuid-Franse Sète. Aan boord is een vrouw die minder geïnteresseerd is in het praatje van gids Majid dan wel in zijn lichaam. Op een gegeven moment snelt naar beneden. Majid geeft de microfoon aan een collega en gaat ook de trap af. Beneden volgt een snelle wip met de botergeile Madeleine, zoals de vrouw van de loco burgemeester heet.

Vervolgens richten we de aandacht op Slimane, de 61-jarige arbeider op een werf die door zijn baas achter de vodden wordt gezeten. Het werk moet sneller af. Anders wordt het te duur. Slimane die al 35 jaar op de werf werkt, voldoet eigenlijk niet meer.

De oude baas gaat met zijn brommer naar de visafslag en haalt harder voor zijn vrouw met wie hij vijf kinderen heeft en van wie hij gescheiden leeft, voor Karima, zijn drukke maar vrolijke dochter die getrouwd is en twee kinderen heeft en ook voor Latifa, de eigenaresse van het hotel waar hij een kamer huurt. Latifa is zijn minnares. Haar dochter heet Rym. Ze kan goed met Slimane opschieten. Latifa maakt zich zorgen over de gezondheid van Slimane. Hij krijgt het benauwd als hij bij haar in bed ligt en vlucht naar zijn kamer.

Ongetwijfeld speelt de barse preek van zijn baas daarin een rol. Als zijn zoons langskomen met het restant van de couscousmaaltijd die door hun moeder is gekookt en tijdens een familiediner genuttigd is, raden ze hem aan terug te gaan naar het dorp uit zijn jeugd en met zijn ontslagvergoeding van zijn oude dag te genieten. Slimane heeft echter andere plannen. Hij wil een couscousrestaurant beginnen op een boot aan Quai de la République. Hij begint die op te knappen en Rym helpt hem om vergunningen te krijgen. Ze worden echter van het kastje naar de muur gestuurd. Tenslotte besluit Slimane een benefietmaaltijd te organiseren om de autoriteiten over de streep te halen. Zijn vrouw zal de couscous maken, zijn kinderen zullen die uitserveren, zijn vrienden zullen onderwijl muziek maken.

Latifa wil echter niet naar het festijn omdat de boot van Slimane te dicht bij haar in de buurt ligt en met haar hotel concurreert. Rym weet tenslotte haar moeder over te halen om mee te gaan. Als ze aankomen blijkt de familie in rep en roer. De couscous die door de moeder is gemaakt staat nog in de auto waarmee Majid op weg is naar een erotisch afspraakje. De gasten worden, terwijl Slimane met zijn brommer op zoek gaat naar zijn vrouw, met alcohol kalm gehouden. Rym en haar moeder dragen een fantastische oplossing aan.

Het is vooral de directe, aardse sfeer die de kijker inneemt, bijvoorbeeld tijdens het familiediner waarbij de hele familie geniet van moeders met liefde gemaakte couscous en elkaars gezelschap. De aangetrouwde Mario oefent tot plezier van de anderen een aantal woorden Arabisch.

De hoofdpersonen spelen hun rol geweldig. Op de eerste plaats de nogal onverstoorbare en lieve Slimane, op de voet gevolgd door Rym (zie foto). Wat een meid, wat een talent! Daar kun je niet genoeg naar kijken.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten