Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 13 december 2013

Filmrecensie: Submarino (2011), Thomas Vinterberg



 Levensecht drama over broers met jeugdtrauma

Drama’s over broers hebben een bijzondere kracht, dat was in de bijbel al zo. In de onderlinge verhouding speelt saamhorigheid een belangrijke rol. Het doet pijn als die verstoord wordt, bijvoorbeeld omdat in hun jeugd een trauma heeft plaatsgevonden. Schuldgevoelens en eenzaamheid vergiftigen het leven.

Submarino begint heel sterk met twee broertjes die oppassen op de jongste telg, die van het mannelijk geslacht is. De oudste broer Nikolaj ofwel Nick zet de toon. Hij wil een naam bedenken voor de baby en gaat daartoe met zijn vinger door het telefoonboek en komt op een naam die aan de kijker onthouden wordt. Met die naam wordt het broertje gedoopt (zie poster). Hun moeder is aan de drank. Nick neemt een slok van de vermout die hij voor zijn moeder verborgen heeft en geeft de fles door aan zijn broertje. Hij is totaal de kluts kwijt als blijkt dat de baby overleden is.

De film gaat verder als Nick volwassen is. Hij rookt, doet fitness, drinkt bier. Hij woont na een verblijf in de gevangenis in een opvangcentrum waar ook Sofie woont die graag zijn eenzaamheid verlicht. Ze heeft een zoontje, Tobias, en zou nog wel een kind willen, maar Nick gaat daar niet op in. Hij loopt weg en belt iemand op in een telefooncel. Als die niet opneemt, ramt hij de cel in elkaar waarbij hij zijn hand beschadigt. Op straat ziet hij Ivan, een seksueel gefrustreerde zwerver. Ivan heeft een zus, Ana, die eerder de vriendin van Nick was. Nick sloeg een andere man dood die haar ook begeerde. Kortom, we zitten behoorlijk diep in de onderwereld.  

Nick belt nog eens. We begrijpen dat hij zijn broertje wil spreken, maar die neemt nog steeds niet op. Nick houdt zijn gekwetste hand onder de kraan. Pas later begreep ik dat hij de wond wil laten dooretteren om van de tatoeage Ana af te komen. Om de pijn te verbijten drinkt hij uit de fles. Hij gaat op zoek naar zijn broer, maar treft hem niet thuis. De oudere buurvrouw heeft hem en zijn zoontje Martin al enkele weken niet gezien. Als hij weer thuis komt hoort hij dat Ivan Sofie om het leven heeft gebracht. Achtergrond: lustmoord.

Het verhaal gaat verder met de jongere broer van Nick die de hele film lang geen naam krijgt. Hij haalt zijn zoon Martin van school en doet boodschappen met hem. Bijzonder is de scène waarin de buurvrouw op Martin past als de vader naar de wc moet. Hij blijft lang weg. De kijker vreest dat hij een shot zet en dat blijkt later ook zo, maar hij probeert het geheim te houden. Er heerst daardoor een enorme spanning rond de opvoeding van Martin.

Een nieuwe ontwikkeling volgt als de broers elkaar ontmoeten om over de erfenis van hun overleden moeder te praten. Martin is daar ook bij. Nick wil het geld niet hebben. Hij ziet de wonden op de arm van zijn broer en maakt zich zorgen over de opvoeding van Martin.

De jongere broer gebruikt het geld om drugsdealer te worden. Natuurlijk loopt dat niet goed af. In de gevangenis ontmoet hij Nick die vastzit vanwege de moord op Sofie. Martin is uithuisgeplaatst. De jongere broer roept op de binnenplaats tegen Nick dat het niet hun schuld was en dat hij ermee kapt. Nick is zo agressief dat hij zijn gekwetste hand opnieuw blesseert. Hij valt flauw en ontwaakt in het gevangenisziekenhuis. Hij vertelt zijn advocaat, die twijfelt of Nick met die hand van hem wel Sofie gewurgd kan hebben, dat hij graag met zijn broertje wil praten. Als de advocaat weer bij hem is, zegt hij dat zijn broertje dood is. Daarop vertelt Nick hem zijn levensverhaal. Vervolgens kent Submarino nog een sterk einde, waarin de kijker te weten komt welke naam de broers aan de overleden baby gaven.  

Submarino wordt op basis van een sterk scenario ook levensecht gespeeld, met name de jongen die de kwetsbare, gevoelige Martin speelt. Zonder veel woorden toont de film het verval van het leven, als er in de jeugd een traumatische gebeurtenis plaatsvindt. Probeer daar maar eens over heen te komen.    

Hier de trailer. Submarino is gemaakt naar de gelijknamige roman van Jonas T. Bengtsson uit 2010.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten