Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 8 januari 2014

Filmrecensie: Isabelle (2011), Ben Sombogaart



Al te opgelegde confrontatie tussen schoonheid en lelijkheid

De acteerprestatie van Halina Reijn in Blind, die ik hiervoor besprak, deed me verlangen naar meer van deze actrice. Helaas was de kwaliteit van Isabelle veel minder dan Blind, niet omdat Halina Reijn minder goed speelt, maar omdat de film minder geloofwaardig is.

Het sterkst is misschien nog het begin. Een Belgische schoolklas wandelt onder leiding van hun vrijgezelle meester Bernard in de buurt van hun dorp door de Ardennen. Meester heeft een camera in de hand en ziet opeens een knappe blote vrouw die ligt te zonnebaden. Hij laat de kinderen voorgaan en kijkt nog eens goed. De vrouw ligt zelfs in de zon te masturberen. Hij neemt foto’s van haar en kan haar niet zo gemakkelijk meer uit zijn hoofd zetten. Als hij hoort dat een beroemde Nederlandse filmactrice Isabelle Bos verdwenen is, legt hij een verband met de vrouw die hij geschoten heeft. Hij gaat op onderzoek uit en komt zo bij Jeanne de mismaakte hulp van de kroegbaas, die in haar vrije tijd schildert, maar veel resultaat heeft zijn speurtocht aanvankelijk niet.

Daartussen door wordt een en ander uitgelegd over de ontvoering van Isabelle door Jeanne. Ze had de knappe filmster, die met haar moeder en haar vriend in een vakantiehuisje in het dorp zit, al in het vizier. Ze wil haar graag wil schilderen. Niet alleen haar schoonheid maar ook het verval daarvan. Ze staat met haar hond, een Rotweiler, schat ik, bij de vijver waarin Isabelle een duik heeft genomen en laat de hond op haar los. Isabelle moet wel mee naar haar huis waar ze, als ze niet hoeft te poseren, wordt opgesloten in de kelder.

Een tijdlang gebeurt er weinig in de film, behalve dat Isabelle behoorlijk vermagert. Zodanig dat ze ijlt. Het is dan ook ongeloofwaardig dat ze daarna met Jeanne weer een intensieve discussie kan voeren over de betrekkelijkheid van schoonheid, die voor haar ook een last is, omdat men haar niet ziet zoals ze zelf is. Jeanne lijkt daardoor te ontdooien. Er ontstaat daardoor enige toenadering tussen de twee vrouwen, maar vanwege haar negatieve zelfbeeld kan Jeanne zich toch niet aan zelfvernietiging onttrekken.

De thematiek ligt er helaas te dik op. Fysieke schoonheid en lelijkheid die de confrontatie met elkaar aan gaan, maar die daaronder dezelfde soort pijn verbergen. Jeanne raakte al jong haar moeder kwijt. Nadat haar vader zich had opgehangen kwam ze in een vreselijk internaat terecht, hetgeen later veel sociale angst opriep. Isabelle verloor haar vader tijdens een auto ongeluk en werd misbruikt, waardoor ze op dat moment geen vriendjes meer wil.

Het is ongeloofwaardig dat Bernard, die Isabelle op het eind toch weet te bevrijden, haar niet meteen meeneemt uit het huis van Jeanne, maar de vrouwen eerst nog een robbertje met elkaar laat vechten. Wat deed die schoolmeester in die tijd? vroeg ik me af. Als Isabelle buiten komt en flauw valt, bekijkt hij haar naaktheid nog eens goed, maar als Isabelle vervolgens bij komt, loopt hij van haar weg, die schuwe man.   

Het is grappig dat Ivo ten Hove, de regisseur met wie Halina Reijn veel werkte, het laatste woord heeft. Hij laat weten dat Isabelle met haar filmcarrière gestopt is en dat ze blijkbaar met een boek bezig is. 

Isabelle werd verfilmd naar het gelijknamige boek van Tessa de Loo en Marieke van der Pol schreef het scenario. Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten