Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 25 januari 2014

Filmrecensie: Three times (2006), Hou Hsiao Hsien



Beginnende en niet al te succesvolle liefdesrelaties belicht in verschillende tijden

Tree Times vormt een drieluik over de liefde en meer specifiek over de manier waarop de paarvorming tot stand komt. In drie perioden in de moderne Taiwanese geschiedenis gaat de relatievorming niet erg gemakkelijk. Dat de tijdsomstandigheden hierop grote invloed hebben komt sterk naar voren omdat steeds dezelfde personen de hoofdrol spelen.

In Een tijd voor liefde, dat zich afspeelt in een biljartzaal van een café in 1966, overheerst het romantische idee van de liefde. Chen ontmoet de knappe May die in het café als hulp is aangenomen. Chen speelt poolbiljart met haar en neemt afscheid omdat hij de volgende dag in het leger moet. Als May de zware cafédeuren sluit, komt Chen nog terug om te zeggen dat hij haar zal schrijven. Als hij eenmaal met verlof is, blijkt May echter vertrokken. Hij doet naarstige pogingen haar op te sporen. Dat lukt, al hebben de twee niet veel tijd meer om elkaar nader te leren kennen. Chen moet alweer op tijd in de kazerne zijn. Als ze wachten op de bus die hem daar brengt, zoeken hun vingers stilletjes contact met elkaar. Veel verder zijn ze niet gekomen.
In het begin van dit eerste deel zagen we al een vergelijkbare scène tussen een biljarter en een eerdere hulp. Ook die biljarter schreef aan haar vauit het leger. Het vergelijkbare geeft iets aan over de relatievorming in de jaren zestig. De liefdesverhoudingen spelen zich af zonder tussenkomst van families, maar de partners gaan heel voorzichtig met elkaar.

In 1911 drukken de familiebanden en de maatschappelijke omstandigheden een zwaar stempel op de paarvorming. In Een tijd voor vrijheid gaat het om de onbereikbare liefde tussen de courtisane Ah Mei en de revolutionair Chang in een tijd dat Taiwan bezet is door Japan. Chang is vaak weg vanwege vergaderingen over politiek waarbij ook gedichten aan bod komen. In zijn vrije tijd komt hij in het bordeel waar Ah Mei werkt. Hij drinkt thee en luistert naar haar spel en zang. Ze wil graag dat hij haar vrijkoopt, zoals hij eerder deed met een jongere pupil, maar zover gaat Chang niet.
Frappant is het gebrek aan stemgeluid in dit gedeelte. Die wordt met tekst in beeld gebracht, omdat men tegenwoordig de taal van begin 1911 niet zou verstaan.

Het laatste deel heet Een tijd voor de jeugd en speelt zich af in 2005. Na de stilte worden we gebombardeerd door het lawaai van de stad Tapei en bedolven onder de electronica. De knappe Jing zit achterop de motor bij een modefotograaf maar voelt zich niet goed. Hij stopt even en vraagt of het gaat. Hij rijdt haar naar zijn woning. Daar vrijen ze met veel lustgevoel (zie poster). Het gaat er veel minder onbeschroomd aan toe dan in 2005, laat staan in 1911, maar het is ook veel oppervlakkiger. ’s Ochtends bekijkt Jing de modieuze foto’s van alle veroveringen van de fotograaf aan de muur. Jing heeft een beter contact met een vriendin die zich zorgen maakt over haar epilepsie. Die is bezorgd als Jing zomaar de deur uitgaat. Als Ling thuis komt leest ze het bericht dat ze het maar uitzoekt. Wanhopig valt ze in bed.

Muziek speelt een belangrijke rol in het liefdesleven waar weinig schot in zit. In het eerste deel wordt dit geïllustreerd met de nummers Smoke gets in your eyes en Rain and tears, die bijna in hun geheel te horen zijn. In het tweede zijn het de klanken uit het snaarinstrument en de zang, afgewisseld met klassieke gepingel, in het derde een piano nummer gemaakt in Garageband. De trage beelden en de lange shots van Hou Hsiao Hsien maken Three times tot een lust voor het oog en zetten aan het denken over de invloed van de tijd op onze beginnende liefdeleven. 

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten