Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 9 januari 2014

Wiebo’s war (2011), documentaire van David York



Streng christelijke gemeenschap strijdt tegen de Canadese olie- en gasindustrie

Wiebo Ludwig is een gereformeerd predikant uit Nederland die zijn geloof wilde verdiepen en daartoe de wijk nam naar Canada. Op achthonderd kilometer ten noorden van Calgary nam hij zijn intrek in een boerderij. Trickle Creek was een oase van rust waarin de gelovige gemeenschap zich goed kon ontwikkelen tot men te maken kreeg van de olie-en gasindustrie. Wiebo wordt verschillende keren opgepakt vanwege bomaanslagen op de installaties.

In 2008 meldde filmmaker David York zich bij de gemeenschap met de bedoeling een film over hen te maken. Wiebo moest erover nadenken. Voor een atheïst zou het moeilijk te begrijpen zijn wat men in een christengemeenschap beoogt. Hij gaat akkoord als David zijn integriteit belooft. Wiebo en zijn familie zijn dan al tien jaar in oorlog met de olie-industrie.

Wiebo kwam vijf en twintig jaar daarvoor met zijn vrouw naar Canada. Na vijf jaar in rust geleefd te hebben, wilde Wiebo contact met de buitenwereld, maar die was hem voor. De olie-industrie kwam naar hem toe met het idee om naar olie te boren op zijn erf. Wiebo stond machteloos want de bodemschatten waren van de overheid, alleen de bovenste laag grond was van hem. In de zomer van 1990 werd de eerste put geslagen. Daarna ging er een jonge vaars dood en kregen de schapen miskramen, net als zijn vrouw. Omdat zij 43 jaar oud was dachten ze eerst nog dat het aan haar leeftijd lag, maar al gauw begrepen ze dat de ellende werd veroorzaakt door een giftige wolk waterstofsulfide die vrijkwam bij het boren.

Petities en brieven hadden weinig effect. Daarom stapte Wiebo naar de olieboeren met de eis dat ze zouden stoppen met boren. Omdat ze dat niet deden, begon men hen te saboteren. Men strooide spijkers op de weg en stortte beton in een olieput, maar zonder gesnapt te worden. In 1998 draaide de industrie op volle toeren. Vanwege de werkgelegenheid was de buurt niet blij met de Ludwigs. Na een bomaanslag patrouilleerde de politie scherper. De dood van een kleindochter van Ludwig vergrootte hun vastbeslotenheid.

Er volgen meer bomaanslagen op installaties. Door alle schade hield de overheid hoorzittingen, waar men de Ludwigs vergeleek met de sekte van Jones. Men stuurde een informant op Wiebo af, die hem explosieven wilde verkopen. Hoewel Wiebo de man niet vertrouwde werd hij er toch ingeluisd. Tijdens de rechtszaak werd het autobusje van Wiebo opgeblazen. Later probeerden tieners in een pick-up op de boerderij onheil te stichten. Daarbij viel een dode, een 16 jarig meisje. Wiebo meldde de alarmdienst dat er geschoten is. Er volgde een huiszoeking maar veel leverde die niet op. In 2000 ging Wiebo toch enige tijd de cel in.

In oktober 2008 werd er opnieuw een pijpleiding beschadigd. Ludwig werd met een voorwendsel opgepakt, maar weer vrijgelaten. De dood van het meisje had de gemeenschap geïsoleerd. Wiebo wil het contact met David intensiveren. Hij is dan al een tijdje te gast. Wiebo noemt zichzelf ongeneeslijk gelovig en denkt niet dat de opvattingen in de gemeenschap in beelden te vangen zijn als men niet door God zelf gevangen wordt. David wil duidelijkheid over de dood van het meisje. Wiebo vindt dat niet zijn verantwoordelijkheid. Hij vreest niet het oordeel van God, dat bij het laatste gericht uitgesproken zal worden.

In 2010 pleegt de gemeenschap geweldloos verzet tegen een put in de nabijheid. Veel pers en politie komt er niet op af. De industrie gaat gewoon door met olie- en gaswinning. ‘Er zijn veel slaven van het systeem,’ concludeert Wiebo. ‘Dat is het probleem.’ Hij oogt treurig en volgens mij werpt hij de handdoek in de ring. Het was een ongelijke strijd.      

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten