Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 22 maart 2014

Killing time (2013), documentaire van Jaap van Hoewijk



Texas is een zieke staat waar het principe van wraak om wraak geldt

In verschillende Amerikaanse staten is het niet ongewoon dat daders van een ernstig misdrijf ter dood veroordeeld worden. Elroy Chester was zo iemand. Hij was een seriemoordenaar die op 1 februari 1998 opeens in de kamer stond van Erin DeLeon. Ze stond net op het punt een film te gaan kijken en schrok zich dood toen een grote zwarte man daar opeens stond. Hij hield haar onder schot. Niet veel later kwam ook haar zus Claire binnen. Erin maakte haar duidelijk dat ze niet moest gaan gillen. Elroy verkrachtte Erin en had daarna orale seks met Claire. De zussen hoopten dat het daarmee afgelopen was, maar het werd nog erger. Haar oom Willie die poolshoogte kwam nemen, kwam daarbij om het leven. Erin (zie foto) vertelt daarover nog steeds met heel veel pijn. Het schot klonk niet heel hard zoals in films maar als een plok.

Een collega brandweerman staat bij het huis van Erin en Claire en vertelt over Willie die naar zijn nichtjes toe reed nadat hij tevergeefs gebeld had. Een politie commissaris zegt dat het zes maanden duurde voordat ze hem pakten omdat de man zich goed schuil hield. In zijn grote uniform achter zijn eveneens grote bureau maakt hij een wraakzuchtige indruk. Dat klopt ook zoals later zal blijken.

Een maat van Elroy is een andere mening toegedaan. Hij vindt dat niemand zonder zonde is en dat Elroy genade verdient en geen dodelijke injectie. Ook de vele zussen van Elroy nemen het voor hem op. Mary kan niet geloven dat hij de moord op Willie begaan heeft. Zelma en Lisa praten er afstandelijk over, ook al vermoordde haar broer eerder de vriend van de laatste, iets dat de betroffene helemaal vergeten was. De jongere Gloria tenslotte zegt dat haar broer eerder fietsen stal maar doordraaide na de dood van hun moeder. Wat was dat voor gezin? vraagt men zich af.

Het zwaartepunt van de documentaire ligt rond de geplande executie van Elroy. Zijn familie komt bijeen in een opvanghuis van de kerk, dichtbij de gevangenis in Texas waarin hun broer gevangen zit. De sfeer is zwaar. Men hangt in fauteuils en doet een moeilijke legpuzzel. Zenuwenwerk volgens het nichtje, maar volgens een volwassene bedoeld om rustig te blijven. Enkele zussen gaan nog een keer naar hun broer om afscheid te nemen. Enkele uren voor de vermeende executie belt Elroy met zijn nichtjes die ook in het opvanghuis zijn. Er is steeds meer spanning onder de familieleden over de mogelijke uitstel. De pastor spreekt de familie opbeurend toe over de kracht van het geloof en kijkt daarna naar de legpuzzel waar enkele familieleden eerder mee bezig zijn geweest. Op de schommelstoelen op de veranda wachten ze met een blikje cola in de hand gelaten het oordeel van de rechter af. Texas is een zieke staat zegt Zelma.
Buiten de gevangenis wordt alles in gereedheid gebracht voor de persconferentie die de autoriteiten zullen geven. We zien beelden van een agent die met linten rond een spreekgestoelte een verboden gebied instelt en journalisten van de plaatselijke krant die de gebeurtenis verslaan alsof het een lokaal akkefietje is. Een politieman en -vrouw houden vanaf een muurtje de situatie in de gaten terwijl ze uit enorme kartonnen bekers drinken.  

Als de uitslag negatief is voor Elroy wordt dat door de familie gemakkelijk aanvaard. Na vijftien jaar in een dodencel wordt het vonnis voltrokken. De familie gaat afscheid nemen van Elroy die naar de kerk is overgebracht. Daarvoor was men bezig de armen van Elroy bijeen te krijgen om te zorgen dat zijn handen in elkaar pasten. Als de familie rond Elroy staat draagt hij een kleed rond zijn lijf. Alleen zijn grote kale hoofd en een deel van zijn schouders zijn zichtbaar.

Erin was aanwezig bij de executie en vond het moeilijk een mens te zien sterven. Ze moest huilen omdat ze eerder al naast haar oom Willie zat toen die in haar appartement zijn laatste adem uitblies. De dodelijke injectie was niet spectaculair.
De politiecommissaris daarentegen is blij dat het beest is afgemaakt. Dat zegt veel over de mentaliteit in Texas. Een autoriteit meldt dat Elroy op het laatst toch schuld bekent heeft en dat hij hoopt dat men niet al te slecht over hem zal oordelen.

Het is jammer dat Jaap van Hoeswijk niet nader op de dynamiek in het gezin is ingegaan. Het motief van de moord op de brandweerman wordt niet helder. Ook de eerdere moorden van Elroy worden niet duidelijk toegelicht. Daardoor eindigt Killing time wat onbevredigd en is het meer een sfeerreportage uit een staat van wraak om wraak.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten