Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 12 mei 2014

Verkennend gesprek over Europa, Buitenhof, 11 mei 2014



Europa is als een vader die zijn verwende kinderen teleurstelt

Pieter Jan Hagens, de presentator van deze Buitenhof uitzending, vertelt dat hij, in de aanloop naar de Europese verkiezingen, vanmiddag een verkennend gesprek voert tussen Herman van Rompuy (1947, zie foto), die voorzitter is van de Europese Raad en schrijver Arnon Grunberg (1971).

Het is een verademing om een schrijver tegenover een politicus aan de tafel te zien zitten. Het toont aan dat een schrijver meer kan zijn dan alleen een bedenker van een particulier verhaal, maar zich ook kan bezighouden met de wereld om hem heen. Grunberg toont zich in het gesprek een bekwaam partner van Van Rompuy, die natuurlijk de rol van de voorstander van Europa speelt.

Het gesprek begint met de vraag van Hagens naar hun opvatting over Europa.
Grunberg voelt zich in New York, dus buiten het werelddeel zelf, pas echt een Europeaan.
Van Rompuy heeft zijn liefde voor Europa meegekregen bij de jezuïeten, die overal in Europa huisden en dus een natuurlijke verbondenheid met Europa hadden. Hij noemt meteen de politieke eenwording nodig om de Euro te zekeren en ziet een bewijs van de kracht in de Europese idealen in de bevlogen demonstraties afgelopen winter in Kiev.
Grunberg heeft een wat nuchterder idee over deze liefde voor Europa: men wil graag een uitreisvisum.

Hagens brengt de weerzin van de Eurosceptici in op een manier die duidelijk maakt dat hij van de Avro is. Hij toont zich een spreekbuis van allen die moeite hebben hun nationalistische gevoelens op te geven.
Grunberg ziet de weinige steun voor Europa als een imago probleem van de politiek, een verkapt nationalisme en ten derde als een weerzin tegen de vreemdeling.
Van Rompuy verwerpt het begrip weerzin en spreekt liever van een gebrek aan enthousiasme. Hij noemt drie zaken die voor Europa pleiten: een grote meerderheid van het Europees parlement is voor Europa, niemand wil niet terug naar de situatie van vroeger en het vertrouwen in de nationale overheid is niet groter dan in Europa. De weerzin die men ten aanzien van Europa koestert is een ingewikkeld verhaal en heeft te maken met algemene verschijnselen van angst en onzekerheid en met de ongeïnteresseerde manier waarop nationale politici de Europese zaak uitdragen. Hij doelt niet specifiek op Rutte maar prijst de Duitsers die de Europese waarden koppelden aan hun eigen belangen.

Hagens gaat verder over de angst die bij burgers speelt.
Grunberg vindt die angst absurd. Het leven is nu eenmaal tragisch. Hij ziet Europa in psychoanalytische termen als een vader die door zijn kinderen teleurgesteld wordt.
Van Rompuy erkent dat Europa met zijn nadruk op openheid geen beschermend gevoel geeft.

Op de vraag van Hagens naar de weerzin tegen de massieve instituties, antwoordt Van Rompuy dat alle Europese beslissingen gesanctioneerd worden door de lidstaten.
Grunberg meent dat Europa meer de vrede moet benadrukken die al sinds zeventig jaar in ons deel van de wereld heerst.

Van Rompuy gebruikt de term ‘stok achter de deur’ nodig om de muntunie in stand te houden, hetgeen volgens Grunberg niet zo’n gelukkige term is en anti reclame voor Europa. Hijzelf brengt de vele vluchtelingen in die op weg naar Europa in de Middellandse Zee sterven.
Van Rompuy heeft daar geen passende oplossing voor. Hij wil de ontwikkeling in de landen waar deze vluchtelingen vandaan komen bevorderen maar heeft daar weinig middelen toe.

Hagens vraagt tenslotte naar het tempo van de eenwording.
Volgens Van Rompuy is de eenwording in het belang van de Europeanen en dienen twijfelaars door de nationale politici over de streep getrokken te worden om volgende week voor Europa te stemmen.  

Op Twitter werd er op gewezen dat er helaas geen anti Europeaan was uitgenodigd. Dat was het debat ten goede gekomen. Grunberg merkte op dat er ook sceptici van linkerzijde zijn, zoals Marcel van Dam die in de Volkskrant zijn twijfels over het Europese project verwoordde. Helaas ging Hagens niet in op deze vorm van kritiek. Het gesprek was interessanter geweest als er zo iemand van links bij had gezeten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten