Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 26 juni 2014

Een school voor mijn dochter (2014), documentaire van Neeltje Pavicic-van der Haak



Druk baasje gaat voor eigen succes

Onderwijsvernieuwing is van alle tijden. Steeds weer dient het onderwijs aangepast aan de eisen van de nieuwe tijd. In een tijd waarin mensen zelf meer verantwoordelijkheid dienden te dragen, kregen de kinderen op school meer ruimte om zich daarop voor te bereiden. Projectonderwijs was daartoe in de jaren zeventig een geschikt middel. Aan het einde van de twintigste eeuw explodeerde de technologische ontwikkeling. Computers deden hun intrede in het klaslokaal en later digiborden en tablets. Het zijn boeiende middelen om het onderwijs anders te organiseren, maar het blijven natuurlijk middelen, die in een context moeten worden bezien.

De eerste beelden van Een school voor mijn dochter zijn veelzeggend. De driejarige dochter Daphne van opiniepeiler Maurice de Hond wil niet naar haar school in Buitenveldert omdat ze zo lekker op haar iPad bezig is. Tenslotte haalt de vader haar over met de belofte dat ze het tablet mee mag nemen. Samen gaan ze op weg (zie foto). Naar het museum van het verleden, zoals De Hond de huidige school noemt.

Als hij van wethouder Lodewijk Asscher hoort dat hij zelf maar een school moet beginnen als hij kritiek heeft op het hedendaagse onderwijs, stort hij zich, op een nieuw project: een Steve Jobs school met twentyfirstcentury-skills, waaronder zeker niet het klassikaal leren van de tafels zit. Het gaat daarentegen om O4NT: Onderwijs voor een Nieuwe Tijd.

De documentaire volgt het proces dat De Hond doorloopt tot de opening van nieuwe Steve Jobs scholen in Amsterdam, maar ook in Sneek. Achtergrond van zijn dadendrang is een probleem dat een ouder kind van hem met het schoolsysteem had. De Hond heeft contact met een Montessorischool in Amstelveen, omdat het individualistische systeem zich volgens hem zeer goed leent voor toepassing van de nieuwe technologische ideeën.

Hij reist rond, steekt veel tijd in zijn project en ergert hij zich aan kritische geluiden, vooral in De Volkskrant, Trouw en NRC. Ook de Duitse psychiater Manfred Spitzer, die de iPad kindermishandeling vindt, moet het ontgelden. De Hond besluit de man te negeren. In Oba-live zegt hij dat weerstand hem sterker maakt en dat de digitale revolutie pas op de helft is. Vragen van ouders over stralingsgevaar wimpelt hij af. Hij wil eerst starten en dan gaandeweg problemen oplossen. De ouders van de Montessori school willen echter beter geïnformeerd worden over de precieze bedoelingen. De directie probeert hem te overtuigen met verhalen over stamgroepen en ateliers, maar de onduidelijkheid blijft. Uiteindelijk gaat men, tot teleurstelling van De Hond, niet met hem in zee. Zijn dochter zit daar nog wel op school maar zal het komend schooljaar naar een van de Amsterdamse Steve Jobs scholen overgeplaatst worden. In Sneek zijn inmiddels de iPads in het nieuwe nogal lege gebouw uitgedeeld. De kinderen turen aan een ronde tafel met gekromde rug op hun schermpje en de leerkracht raadt hen aan een screendump te maken van hun leerdoelen.

Het is grappig hoe Neeltje Pavicic-van der Haak de propagandistische taal van De Hond die op alle locaties dezelfde is, aan elkaar monteert, maar jammer dat ze niet wat meer deskundig tegengeluid heeft georganiseerd of doorvraagt over de problemen van zijn eerdere kind met het schoolsysteem. Op deze manier krijgen we een sfeerbeeld van een baasje met een idee in zijn hoofd dat zonder veel verder onderzoek en reflectie wil uitvoeren. Voor zijn dochter, zoals gezegd, die als mascotte mag opdragen en van de ene school naar de andere verkast wordt. 

Hier de trailer op vimeo, hier de kritiek van filosoof Hans Schnitzler die afgelopen zondag in Het filosofisch kwintet zat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten