Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 26 augustus 2014

Filmrecensie: Away we go (2009), Sam Mendes



Blij een Europeaan te zijn.

Burt Farlander is, natuurlijk diep onder de dekens, heel brutaal zijn vriendin Verona aan het beffen en realiseert zich door een vreemde geur dat ze zwanger is. Dat is een zeer heuglijk feit. Burt is in de wolken en al helemaal bezig hoe hij zijn kind gaat opvoeden.

Natuurlijk gaan Burt en Verona naar de ouders van Burt, die in de buurt wonen, om het goede nieuws mee te delen. De ouders zijn in eerste instantie laaiend enthousiast, maar vertellen tijdens het eten dat ze voor twee jaar naar Antwerpen gaan verhuizen. Het stel had juist verwacht dat de ouders een deel van de zorg op zich zouden nemen.

Eenmaal weer thuis bedenkt Verona dat zij ook wel de hort op kunnen gaan. Haar werk als tekenares kan ze overal doen en Burt vindt wel een baantje. Het stel fantaseert waar ze allemaal naar toe kunnen, zelfs naar Alaska. De wereld ligt voor hen open. Away they go.

Allereerst bezoeken ze Lily en Lowell, oud-collega’s uit Chicago, die met hun twee kinderen Ashley en Taylor in Phoenix, Arizona zijn getrokken, maar zich daar niet echt geaccepteerd voelen. Zo mogen ze geen lid worden van de golfclub. Lily is een vreselijke schreeuwlelijk, die haar kinderen voor schut zet.

What to do? vraagt Verona, als ze weer alleen zijn.
Ride it out, zegt Burt.

Ze bezoeken Grace, de jongere zus van Verona, die in Tuscon in een hotel werkt. Grace en Verona overleggen of ze het ouderlijk huis van hun overleden ouders moeten verkopen.

In Madison woont Ellen (LN staat op het naambordje), een oude vriendin van Burt, samen met haar man en kinderen, die ze tot hoge leeftijd zoogt. Aan een kinderwagen doen ze niet omdat die het contact met de kinderen in de weg staat. Burt, die juist een nieuwe kinderwagen voor Ellen heeft gekocht, is het er al gauw zat. Fly away, roept Ellen en neem de kinderwagen mee.

In Montreal woont een studievriend van Verona. Hij is getrouwd met Munch die geen kinderen kan krijgen en daarom hebben ze er een heel huis vol geadopteerd. In Miami woont de broer van Burt. Diens vrouw Helena heeft hem verlaten, dus moet hij zijn dochter Annabelle alleen opvoeden.

Het gras blijkt niet veel groener aan de andere kant van de heuvel, is de strekking van de film. Je kunt maar het beste jezelf blijven. Maar misschien moet je eerst een reis maken om dat te beseffen.

Away we go is een kinderlijke film, met weinig subtiele humor, een sentimenteel einde en vooral inhoudelijk erg oppervlakkig.
Oek de Jong schrijft in De evolutie van de roman (2010) dat intieme relaties veel kanten hebben en dat schrijvers proberen om steeds diepere lagen van het menselijk leven te sonderen. Stendhal analyseert welke gevoelens er in het geding zijn bij een intieme relatie die hij beschrijft: ‘begeerte, ijdelheid, trots, verwarring, misverstand, gekwetstheid, angst om belachelijk te lijken, behaagzucht, overgave, extatische vreugde en nog een dozijn andere gevoelens.’
In zo’n eigentijdse Amerikaanse productie voor een massapubliek zien we daarvan maar weinig terug. De dominante cultuur peilt niet veel verder dan goedkoop geluk. Ik ben blij dat ik een Europeaan ben.

Away we go wordt omlijst door gevoelige Amerikaanse folkmuziek.
Het scenario is geschreven door Dave Eggers en Vendela Vida

Hier de trailer, hier meer over de filmmuziek.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten