Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 31 augustus 2014

Filmrecensie: O’Horten (2007), Bent Hamer



Droogkomisch, maar sympathiek portret van een oude treinmachinist

O’Horten vertelt het verhaal van de Noorse treinmachinist Odd Horten uit Oslo tegen de tijd dat hij met pensioen gaat. Horten is een alleenstaande man die, zoals de eerste beelden lijken te zeggen, al zijn hele leven in een keurslijf zit. In de dagelijkse regelmaat ontbreekt zijn pijp niet. In alle vroegte op zijn weg door de sneeuw naar zijn vaste bestemming Bergen zegt een conducteur die naast hem komt zitten dat hij liever nog in bed had gelegen. Hij vraagt Horten hoe lang hij nog moet en begint over de viering van zijn afscheid.

Tegen pensionhoudster Svea waar hij altijd logeert, zegt Horten dat hij de komende zaterdag als hij de laatste keer de trein bestuurd heeft, het vliegtuig terugpakt naar Oslo. Tijdens het afscheid op de avond ervoor doen de machinisten een quiz waarbij ze bijvoorbeeld moeten raden hoeveel bruggen ze op een bepaald traject passeren. Na afloop gaan ze nog een naar een collega die in een flatgebouw woont dat in de steigers staat. Horten is later omdat hij eerst nog tabak moet halen. Op zijn aanbellen wordt niet opengedaan. Hij gaat daarom via de steiger omhoog en komt terecht in een woning waar een jochie in bed ligt. Het wil dat hij blijft tot hij slaapt. Horten valt ook in slaap en schrikt de volgende dag als het gezin aan het ontbijt zit. Hij ontsnapt en rent naar het station maar zijn trein is net vertrokken.

Nadat hij zijn nachtrust heeft ingehaald, bezoekt hij zijn oude moeder die in een tehuis zit. Ooit was zij een bekend schansspringster, een sport waaraan Horten zich nooit gewaagd heeft.
Hij zit in een café-restaurant waar de kok wordt opgepakt door de politie, zodat er die avond niet wordt gekookt. Als hij weggaat werpt hij een blik in een verlichte bakkerij, waar men druk bezig is.   

Waar gaat dit naar toe, vroeg ik me af terwijl de gebeurtenissen maar door kabbelden. Is de film alleen maar bedoeld om de overgang van een werkzaam leven naar een nieuwe periode te schetsen?

Horten onderhandelt met ene Flo over de verkoop van zijn boot. Flo regelt een ontmoeting op de luchthaven waar hij werkt, maar Horten kan hem zo gauw niet vinden en wordt opgepakt door de luchthavenpolitie. Desondanks komt het toch nog tot een ontmoeting en de verkoop.
Hij bezoekt een tabakszaak en hoort van de echtgenote dat haar man overleden is. Hij vlucht weg uit een sauna als een verliefd stelletje het donkere zwembad in duikt, op straat treft hij een dronken man, die hij in een taxi thuisbrengt. Sissener zoals de man heet, vertelt dat hij diplomaat is, veel in Afrika kwam en een broer heeft die uitvinder is, maar later schizofreen werd verklaard. In zijn huis hangen ski’s. Horten vertelt over zijn moeder, maar Sissener vindt het geen sport voor vrouwen. Hij vertelt over zijn gave om geblinddoekt door Oslo te rijden en reciteert vooraf uit het historische drama Meester Olof van Strindberg. Tijdens de rit overlijdt Sissener. Horten gaat verder, zit weer in het café-restaurant, kijkt weer in de bakkerij. Tijdens ijzel haalt hij een skibril op bij zijn moeder en haalt de ski’s weg bij Sissener. Als hij wegloopt, komt net de broer langs die vertelt dat hij de diplomaat van de twee is. Horten beklimt de schans en daalt af, zoals een trein een tunnel in gaat. Hij komt blijkbaar veilig beneden want vervolgens zien we hem op de trein stappen en Svea ontmoeten.     

O’Horten is op een weldadige, rustige manier gefilmd. Ook zonder een vaste structuur en een dwingend plot kan een film boeiend zijn, wellicht ook door de hoofdpersoon die veel indruk maakt, maar vooral door de scènes die droogkomisch zijn en met veel fantasie bedacht zijn. Een genoegen om naar te kijken. Bent Hamer heeft zijn film opgedragen aan zijn moeder en alle andere schansspringsters.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten