Kat en muis spel tussen wetshandhaver en asielzoeker
Kees Vlaanderen maakte eerder in 2012 Verloren levens, waarin hij zeven mensen portretteerde die illegaal
in Nederland verblijven. Ook liep hij mee met twee Belgische terugkeercoaches,
jonge vrouwen met hart voor de uitgeprocedeerde asielzoekers. Het is uw land, waarin hij filmt in het
asielzoekerscentrum in Ter Apel waar men wacht op uitzetting, is een logisch
vervolg op zijn eerdere films. Dit maal
zet hij zijn camera vooral op de regievoerders, zoals de begeleiders van
de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V)genoemd worden.
Voordat de gesprekken van Gerr en Leny met de
uitgeprocedeerde asielzoekers beginnen, lezen we dat men dit jaar ruim 14000
mensen vrijwillig heeft uitgezet, 1000 gedwongen en dat 4000 mensen in de
illegaliteit verdwenen of op straat werden gezet.
Gerr spreekt via de telefonische tolk met een Armeense vrouw
(zie foto) met een slechte gezondheid, vaak geopereerd is en alweer op een andere operatie
wacht. Gerr vermoedt dat ze de operaties als excuus gebruikt om te blijven.
‘Het is uw land,’ zegt de vrouw, nijdig berustend in het feit dat men haar kan
maken of breken. Gerr wil dat ze de operaties in eigen land laat uitvoeren. Als
ze opnieuw met een doktersbrief komt voor een nieuwe operatie, is Gerr het beu.
De Armeense klaagt wel nog dat haar huis is leeggeroofd, maar accepteert een
vertrek, na een financiële bijdrage en met dank aan de Nederlandse
gezondheidszorg.
Leny praat met een Servisch stel dat al zou vertrekken. De
vrouw vertelt dat ze in België waren en daardoor het generaal pardon misten. Tijdens
een vergadering van de regievoeders en andere leden van de DT&V brengt Leny
het stel in. Ze wil hen op de Euroliner zetten. Het stel, zo toont een
vervolggesprek, wil echter een vergunning aanvragen op grond van het
kinderpardon. Als dat wordt afgewezen willen ze nog een bezwaarschrift indienen
en vragen twee weken respijt. Leny haalt haar hand over het hart. Het stel is
zeer opgelucht.
Leny vraagt een knappe blonde Oezbeekse waarom ze nog niet
vertrokken is, maar daar wil of kan de vrouw niets over zeggen. Leny wil haar
identiteitspapieren zien voor verdere actie. De Oezbeekse zegt later dat ze
geen gedwongen vertrek wil, niet gedeporteerd wil worden, hetgeen door Leny
ontkracht wordt. Ze gaat akkoord met uitzetting als ze financiële ondersteuning
krijgt.
Gerr heeft een Senegalees aan tafel die nog steeds zijn
geboorteakte niet heeft. Hij maakt daarom een nieuwe afspraak. Als de man dan
nog steeds niets kan overhandigen, zegt Gerr dat hij naar het station wordt
gebracht.
Tijdens een plenaire bijeenkomst voor mensen die uitgezet
gaan worden, vertelt een politieman dat gedwongen vertrek wordt afgeraden. Een
medewerkster van de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) vertelt over
de verschillende bedragen die men bij vrijwillige uitzetting kan meenemen,
bijvoorbeeld om een bedrijfje te beginnen.
Leny praat met een oudere Iraniër over zijn zaak. Hij kwam
los van zijn minderjarige zoon naar Nederland, maar de asielaanvraag van beiden
werd afgewezen. Zijn vrouw en andere kinderen gingen terug na problemen bij de
grens. De man voelt zich machteloos en huilt. Leny vertelt dat de opvang stopt
als zijn zoon straks meerderjarig is. De man klaagt over zijn psychische
problemen. Leny heeft in overleg een vlucht geboekt voor de vader en de zoon,
maar wil de begeleiders wel waarschuwen dat die met zelfmoord gedreigd hebben.
Voor het vertrek spreekt ze nog een keer met hen. De vader wil dat ze zijn
dossier nog eens bekijkt, maar dat is niet de taak van Leny. Ze vertelt nog wel
over een tweede asielaanvraag en neemt afscheid met een hand.
Gerr heeft voor het eerst contact met een Georgische man,
die instemde met terugkeer. Hij wil geld om een auto te kopen om een
koeriersdienst te beginnen, maar Gerr antwoordt dat het IOM gezien het verleden
niet scheutig met geld aan Georgiërs is. Wel kan de man 500 euro van zijn
dienst krijgen. De man is boos als Gerr begint over een gedwongen vertrek en
wil weglopen. Gerr maakt een afspraak voor hem met het IOM, maar dat levert niets
op. Hij gaat akkoord met vijfhonderd euro en vertrekt.
De politie van Drente en regievoerder Frits praten in op een
Nigeriaanse vrouw met twee jonge kinderen. Ze vreest terugkeer omdat ze
schulden heeft bij haar reisagent. Frits probeert haar gerust te stellen. Er
wordt een vlucht voor haar geboekt en in de vroege ochtend wordt ze met haar
kinderen in een busje gezet.
Het is vaak een kat en muis spel tussen en wetshandhaver en asielzoeker,
waarbij de laatste altijd de onderliggende partij is. Traineren en klagen over
de gezondheid, zoals de Armeense vrouw doet, horen daarbij. De regievoerders
proberen zichtbaar de juiste balans te vinden tussen schikkelijkheid en
vasthoudendheid. Gerr houdt het de gesprekken het liefst gezellig en vraagt de
boze Georgiër weer plaats te nemen op zijn stoel. Leny vraagt aan de Serviërs
waarom ze hen niet op hun woord kan geloven. Geen gemakkelijke taak, waar ze zich
zonder al te veel machtsuitoefening aan wijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten