Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 23 januari 2015

Filmrecensie: Oslo, August 31th (2011) Joachim Trier



Valkuilen van het alledaagse leven

Het valt niet mee als verslaafde weer terug te keren in de maatschappij. Joachim Trier schetst dit in Oslo, August 31th met veel overtuiging aan de hand van een dag uit het leven van de 34 jarige Anders die bijna met ontslag gaat uit de ontwenningskliniek in de omgeving van Oslo. Hij gaat in de stad solliciteren als redactie assistent en zoekt meteen oude vrienden op. Zijn ouders hebben pas hun huis verkocht en zitten in Nice.

Aan het begin van de dag probeert Anders zich met een zware steen in zijn handen in een meertje te verdrinken, maar na enige tijd komt hij proestend boven, waarop hij teruggaat naar de kliniek en in de groepstherapie zijn gebrek aan gevoelens bespreekt. De therapeut omhelst hem als hij de kliniek verlaat en wenst hem veel succes met de sollicitatie.

Anders gaat het eerst naar zijn vroegere vriend Thomas, die inmiddels een gezinnetje heeft. Hoewel Thomas zijn eigen geluk bagatelliseert, brengt het Anders duidelijk van slag. Hij zegt tegen zijn vriend dat het moeilijk is weer te beginnen in de maatschappij. Thomas probeert hem te bemoedigen. Als redactie assistent is hij met zijn talent straks redacteur. Hij vraagt zijn oude vriend mee naar een feestje dat die avond plaats vindt bij vrienden die Anders kent. Hij raadt hem aan contact op te nemen met Iselin, zijn vroegere vriendin die het goed met hem voor had. Thomas zinspeelt echter op de gedachte om zich zelf van kant te maken met een overdosis als voorwendsel.

Voordat Anders naar de sollicitatie gaat, belt hij toch Iselin, maar die neemt niet op, waarop hij inspreekt of ze hem terug wil bellen. De sollicitatie wordt een fiasco. Anders vertelt eerlijk dat hij een tijdlang drugsverslaafde is geweest, maar afgekickt is. De redacteur vindt dat buitengewoon want meestal lukt dat niet. Hij trapt Anders daarmee op het zere been. Die vraagt zijn sollicitatiebrief terug en loopt weg. Fraai is de volgende scène in een lunchroom waarin Anders gesprekken van jongen mensen beluistert en naar jonge vrouwen kijkt. Ieder lijkt een doel in het leven te hebben. Een stel jonge meiden steken de draak met de ongemakkelijkheden van het leven, een ander leest een lijstje voor met leuke bezigheden.

Na een gesprek met een collega van zijn zus, die het moeilijk vindt om haar broer weer te zien, loopt Anders doelloos rond, terugdenkend aan zijn jeugd en zijn vrijzinnige ouders. Hij gaat ’s avonds naar het feest waarvoor Thomas hem uitnodigde, maakt kennis met een groepje dat naar een club gaat en hem uitnodigt mee te gaan en spreekt met gastvrouw Mirjam die het leven ook niet gemakkelijk vindt. Als hij op de slaapkamer, waar de jassen en tassen van de gasten liggen, Iselin nog eens probeert te bellen en zij andermaal niet reageert, kan hij de verleiding niet weerstaan om geld te stelen en een gram heroïne te kopen. Met de oplossing voor zijn probleem op zak stort hij zich in het feestgedruis in de club, zegt tegen de lieve studente, die hij kende van het feestje, dat hij medeleven zoekt, waarop zij vraagt of zij daarvoor de geschikte persoon is. Samen beleven ze een avontuurlijke nacht, maar in de vroege ochtend gaat Anders terug naar zijn ouderlijk huis vol verhuisdozen.

Oslo, August 31th is een directe uithaal van Trier, gebaseerd op de roman Le feu follet van Pierre Drieu la Rochelle (1893-1945), die op 52 jarige leeftijd overleed. De Franse roman is verplaatst naar Oslo dat in de film bezongen wordt. De sociaal realistische sfeer in de film doet denken aan de films van Ingmar Bergman.

Hier de trailer, hier mijn bespreking van Triers debuutfilm Reprise uit 2006, waarover ik minder te spreken was.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten