Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 29 januari 2015

Louwrens Hacquebord over Wildernis, woongebied en wingewest, VPRO –Boeken, 25 januari 2015



Noordpoolonderzoeker trekt weinig consequenties uit zijn ervaringen

Archeoloog, fysisch geograaf en Noordpoolonderzoeker Louwrens Hacquebord schreef eerder Geschiedenis van de Noordse Compagnie (1614-1642), een interessante periode in de geschiedenis van de Nederlandse walvisvaart. In Wildernis, woongebied en wingewest doet hij verslag van zijn onderzoek naar de verandering van het Noordpoolgebied.

Hacquebord was voor het eerst in de poolcirkel in 1979 tijdens een expeditie van zeven personen, die daar allemaal voor het eerst waren. Hij was toen 32 jaar oud. Men wilde de plek bereiken waar een nederzetting was geweest van Nederlandse walvisvaarders. Die hadden het vak in de twaalfde eeuw geleerd van Basken in de Golf van Biskaje. Nadat de walvissen daar uitgeroeid waren, trok men naar het noorden. De expeditie waar Hacquebord deel van uitmaakte kende veel ontbering. Het was erg vochtig en waterkoud, waardoor de tenten en de inhoud nat werden. In de twee volgende zomers boekten ze meer resultaat.

Afgelopen zomer was Hacquebord voor het laatst op Spitsbergen. Hij houdt van de uitgestrektheid van het landschap, dat harmonie uitstraalt. In vergelijking met 1979 ligt er veel minder sneeuw en ijs. Het landschap was daardoor veel groener. Hij betreurt het dat een uniek landschap verdwijnt. Dit heeft ook consequenties voor het systeem aarde. Niet alleen wat betreft de zeespiegelstijging, maar ook voor lucht- en waterstromen. Wat we nu meemaken is iets anders dan de natuurlijke wisselingen gedurende de ijstijden. Hoewel de dierpopulatie niet verandert, zijn er veel meer muggen.

Wim Brands wil weten hoe het met de pelsjagers staat.
Volgens Hacquebord leefden er al weinig op Spitsbergen, maar nu zijn het er nog minder. Op Groenland heeft men andere middelen van bestaan gevonden, gebaseerd op de visserij en het toerisme. De nationale overheid stimuleert het gebruik van mobiele telefoons, waardoor men kan delen in de Westerse consumptiegoederen die in pakketten in de onherbergzame gebieden worden afgeleverd.  

Brands zegt dat Hacquebord in zijn boek laveert tussen romantiek en realisme.
Hacquebord wil de lezer het gebied in meenemen en het eerdere beeld, als zou de Noordpool voor avonturiers bedoeld zijn, herscheppen. Door documentaires verandert ons beeld al. We zien kwetsbare wildernis. Greenpeace maakt daar gebruik van om de publieke opinie te beïnvloeden. Hijzelf wil een middenweg bevaren tussen economisch gewin en ecologisch natuurbehoud. Multinationals die het gebied in handen willen krijgen zouden moeten afblijven van het kerngebied rond de Noordelijke IJszee. Daar hebben we niets te zoeken. Dat mag geen wingewest worden. Een voorbeeld voor de Noordpool zou Antartica kunnen zijn, waar een internationaal verdrag geldt om het gebied te beheren. Kuststaten willen echter graag het gebied inlijven met het oog op mogelijke olie- en gasvondsten. In geval van een onheilscenario dient men volgens Hacquebord met bedrijven zelf over de winning vna fossiele brandstoffen te onderhandelen.

Het is jammer dat Brands en Hacquebord niet verder komen dan de olie- en gaswinning. Juist duurzame energie is een oplossing voor de toekomst. Hoewel Hacquebord toegeeft dat het gebied kwetsbaar is, trekt hij geen conclusie uit zijn woorden. De zesdelige documentaire Klimaatjagers (zie hier) van Bernice Notenboom spreekt boekdelen.
   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten