Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 18 mei 2015

Annelies Verbeke over Dertig dagen, VPRO-Boeken, 17 mei 2015



Afrikaanse klusjesman brengt geluk in grensstreek met veel miserie

David van Reybrouck noemt de nieuwe roman Dertig dagen van Annelies Verbeke een dialoog met onze tijd. Ook op Wim Brands maakte het boek over een Afrikaanse muzikant die klusjesman wordt in West Vlaanderen veel indruk. Wat kan een schrijfster zich meer wensen aan het begin van het gesprek? Verbeke reageert echter nogal koel - of misschien moet ik zeggen onbewogen - op deze lof. Wellicht is het mentaliteit van de mensen uit de streek die zij beschrijft. Binnenvetters zijn het in de Westhoek.

Brands refereert aan het feit dat de echtgenoot van Verbeke uit Senegal komt en vraagt zich af in hoeverre die model heeft gestaan voor hoofdpersoon Alphonse.
Verbeke ontmoette haar man op de Gentse feesten, maar hij vertoont weinig raakpunten met de hoofdpersoon, al werd ze door de omgang met hem wel met het thema racisme geconfronteerd. Het viel haar op dat dames hun schoudertas opeens aan de andere schouder hingen als haar echtgenoot hen passeerde. Ze vraagt zich ook wel af of het echt zo was, maar haar onzekerheid daarover zegt genoeg. Het racisme in het boek komt tot uiting in de weifelende houding ten opzichte van de buitenstaander tijdens gesprekken.

Brands vraagt naar de situering van de roman in de Westhoek.
Verbeke zegt dat het een gebied is dat door loopt over de Franse grens, waarin leven en dood nadrukkelijk aanwezig zijn. Alphonse ziet vooral het eerste in de natuur, zijn vriendin Kat het tweede. De streek heeft veel te lijden gehad onder de Eerste Wereldoorlog en kent, vergeleken met andere streken in Europa, veel zelfmoorden onder jongeren, iets dat onder de aandacht is gebracht door David van Reybrouck.

Brands vraagt naar een verklaring hiervoor.
Verbeke kan die niet geven, maar denkt wel dat de introverte aard van de Westhoeker daaraan bijdraagt. Er wonen veel boeren in het gebied die naast emotionele ook financiële problemen hebben om het hoofd boven water te houden. Inmiddels is er een meldpunt waar men met vragen terecht kan.

Brands wil weten waarom Verbeke een Afrikaanse muzikant in deze streek opvoert.
Verbeke wilde eerst een vager platteland als achtergrond gebruiken, maar was bezig met een schrijfopdracht in de Westhoek en realiseerde zich dat de streek zich heel goed leende voor de couleur locale van deze roman.

Brands verbaasde zich over de vreugde die de klusjesman daar brengt en begint over het engagement dat uit de roman spreekt.
Verbeke is niet zo gelukkig met de term geëngageerde roman omdat die teveel over de actualiteit gaat. Deze roman over een ruimere wereld dan in haar vorige boeken kwam op haar pad. Ze vindt dat het geluk dat de klusjesman brengt niet overdreven groot is. Alphonse is zelf niet van onbesproken gedrag, maar tevreden met zijn leven, waarin hij anderen tracht te helpen. Sommige lezers zien ook zijn twijfels. Hij is iemand die het competitieve ontvlucht is. Zelf is ze misschien ook zo iemand.

Brands herkent haar hulpvaardigheid in een oerverhaal van Verbeke waarin ze dronken sloeber uit Gent helpt die voor haar stoep ligt. Omdat hij zijn huissleutel niet kan vinden biedt ze hem een plaats aan op haar sofa.
Verbeke zegt dat een van de weinige autobiografische verhalen is en dat haar hulp werd afgestraft omdat hij alles onder scheet.

Het thema van de helper en de buitenstaander komt volgens Brand steeds in haar werk terug.
Verbeke is zelf ook verbaasd dat het thema steeds terugkeert, al was er eerder sprake van een mislukte helper. In Dertig dagen is de man niet helemaal een falend persoon. Ze was bezorgd over de spanning in het boek, maar sommigen lezers voelden wel de ondergrondse dreiging aan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten