Sterk drama over de vliegramp die veel spelers van Manchester
United het leven kostte
Het voetbal beleeft rond het proces tegen de Fifa spannende
tijden. Blijft het een sport om veel geld mee te verdienen of krijgt de
voetballiefhebber een voet tussen de deur? In Manchester was men al eerder de
overheersing door het kapitaal beu en richtte men een alternatieve club op,
zoals in Tegenlicht te zien was. Vijftig jaar geleden was daar van de grote invloed
van het geld nog geen sprake, wel van een grote menselijke
tragedie.
In de BBC productie United
toont James Strong het drama dat het, door heel Engeland geliefde, eerste
elftal van Manchester United ten deel viel toen hun vliegtuig in de winter van
1958 op de terugweg van een wedstrijd tegen Rode Ster Belgrado crashte. Bobby
Charlton die een van de inzittenden was, moest zijn tegenzin om nog een bal aan
te raken, overwinnen en werd vervolgens een gezichtbepalende wereldspeler.
De sterke dramaproductie begint anderhalf jaar daarvoor, in
de herfst van 1956, als de jonge Charlton staat te popelen om, net als zijn
vriend Duncan Edwards die al in de selectie zit, mee te doen in het eerste
elftal. Assistent coach Jimmy Murphy – met zijn prachtige, gebeeldhouwde kop - neemt
de jongeman mee naar het hoofdveld op Old Trafford en laat zien welke
arbeidersgeledingen op welke tribunes zitten. Het publiek heeft recht op het
beste en daarvoor moet Charlton nog wat meer trainen, bijvoorbeeld zijn
linkerbeen om straks meer technische mogelijkheden te hebben.
Op een ander niveau probeert manager Matt Busby van de
voetbalbond gedaan te krijgen dat ze Europa in kunnen, maar het bondsbestuur in
de persoon van Alan Hardaker is tegen.
Op 5 oktober 1956 wordt Charlton bij Busby geroepen die hem
meedeelt dat hij wordt opgesteld, nog wel tegen Charlton United uit Londen. Charlton
maakt zich eerst nog zorgen over een blessure die hij verzwijgt en loopt vanwege
slapeloosheid midden in de nacht naar het stadion waar hij wordt weggestuurd
door een andere bobby, maar Manchester wint met 4-0 en Charlton maakt twee
doelpunten waarmee hij meteen een vaste basisspeler is.
Begin 1958 speelt Manchester in de kwartfinale van de Europa
Cup tegen Rode Ster Belgrado. Omdat Busby geen toestemming van dezelfde
stijfkoppige Hardaker krijgt om de competitiewedstrijd tegen Wolverhampton die
gepland staat voor de zondag daarop, uit te stellen, besluit hij een
privévliegtuig naar Joegoslavië te nemen, waardoor ze op tijd terug kunnen
zijn.
Op 3 februari vliegt men naar Belgrado. Manchester komt door
de kwartfinale heen en kijkt al uit naar de halve finale tegen Milaan. Tijdens
de terugvlucht op 6 februari maakt het vliegtuig een tussenstop in München en
moet wachten met opstijgen vanwege een zware sneeuwbui. Daarna komt het vanwege
technische problemen de lucht niet in. Met de nodige vrees onder de voetballers
wordt later een nieuwe poging ondernomen, die achtentwintig inzittenden
waaronder zeven spelers fataal wordt. Charlton loopt verdwaasd tussen de
wrakstukken in de sneeuw, terwijl de nieuwe fanatieke doelman Harry Gregg
gewonden uit het vliegtuig sleept. Manager Busby is zwaargewond aan zijn benen.
Murphy die thuis gebleven is, is verbijsterd als het het
nieuws van secretaresse Alma hoort en vertrekt, na een koele uiting van
deelneming en Hardaker en achtervolgd door een horde journalisten, meteen naar
München. Hij bezoekt Duncan die zwaar gewond is geraakt aan zijn nieren en Busby
die achter een plastic scherm zijn schuld bekent. Hij neemt Charlton op de
veerboot mee terug. Charlton is nog steeds in een shock, hoort van de dood van
Duncan en zet zijn voetbalherinneringen bij het oud vuil.
Het bestuur vergadert over de toekomst. Murphy maakt zich
sterk om door te gaan en krijgt toestemming om voor de komende wedstrijd tegen
Sheffield Wednesday een nieuw team op de been te brengen. Charlton geeft zich
gewonnen als hij jeugd in de steeg achter zijn huis ziet voetballen. Tegen
Sheffield zit hij nog op de bank naast Murphy. Het nieuwe team houdt de
gedachtenis van het team in ere, onder andere doordat een van de nieuwe spelers
tijdens het wachten in de catacomben een pijp rookt zoals Mark Jones, alias
Jonesy, altijd deed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten