Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 28 juni 2015

Filmrecensie: Sling blade (1996), Billy Bob Thornton



Ongeloofwaardig scenario doet afbreuk aan fascinerend spel hoofdpersoon

In zijn eerste lange speelfilm als regisseur speelt Billy Bob Thornton de sterren van de hemel in een verhaal over een zwakbegaafde man uit het zuiden van de Verenigde Staten dat onaannemelijk is en de geloofwaardigheid tart. Men moet zich sterk op de hoofdpersoon concentreren om Sling blade uit te kunnen zitten.

De film vertelt over de vrijlating van Karl Childers uit een state hospital in de Amerikaanse staat Arkansas, nadat hij vijfentwintig jaar eerder zijn moeder en haar minnaar had vermoord. Hij is inmiddels genezen verklaard en mag de maatschappij weer in. Het eerste dat moeilijk te geloven is, is dat de directeur hem gewoon op straat zet met een stapeltje boeken waar de zwakbegaafde man zich in de gevangenis aan heeft opgetrokken en in heeft teruggetrokken.

Hij gaat terug naar het plaatsje Millsterg waar hij is opgegroeid, komt de vaderloze schooljongen Franky tegen met wie hij vriendschap sluit, maar veel verder dan dat komt hij niet. Hij gaat terug naar de directeur die dan pas op het idee komt om een kennis uit het plaatsje met een werkplaats te vragen of Karl niet bij hem in dienst kan komen. Dit blijkt een succes, omdat Karl handig is met grasmaaiers. Hij krijgt zelfs een slaapplaats in de werkplaats maar geeft al gauw de voorkeur aan de garage van Linda, de moeder van Franky, die hem sneu vindt dat Karl in zo’n stoffige werkplaats moet slapen.

De verdere ontwikkeling wordt bepaald door Doyle de drankzuchtige en extreem agressieve vriend van Linda die zo’n iedereen tegen zich in het harnas jaagt. Het is niet te geloven dat Linda iets met zo’n man te maken wil hebben, maar wellicht is het uit angst voor represailles dat ze het niet met hem durft uit te maken. Doyle dreigt haar inderdaad te vermoorden als hij na weer een vreselijke avond met een zatte kop weggestuurd wordt.

Na een uur stort de film min of meer in. Het wachten is op de confrontatie tussen Karl en Doyle die inderdaad gaat plaatsvinden, met een blad van een grasmaaier, een sling blade genoemd, als het moordwerktuig. Tot die tijd vinden er nog de nodige wat gemaakte gesprekken plaats tussen Karl en Franky, waaronder het bizarre verhaal dat Karl een broertje had dat niet levensvatbaar was en dat hij van zijn vader moest begraven. Ook wordt het verhaal erg sentimenteel, bijvoorbeeld als Karl het huis verlaat van Linda, nadat Doyle hem daar uit heeft gezet.   

Sling blade begint heel boeiend met een interview in het donker met Karl door een meisje voor de schoolkrant. Ze mag hem echter geen vragen stellen. Karl vertelt zelf over het schuurtje waarin hij thuis leefde en de moorden die hij gepleegd heeft en geeft wel antwoord op de vraag van het meisje of hij weer een moord zou kunnen plegen, namelijk ontkennend. De sfeer in de inrichting doet denken aan One flew over the cukoo’s nest, niet in de laatste plaats vanwege de psychedelische muziek. Als Karl eenmaal zijn verhaal vertelt heeft valt ook meteen deze vervreemde achtergrondmuziek weg.

Behalve aan One flew over the cukoo’s nest moest ik bij het zien van Sling blade ook denken aan Rainman. De manier waarop de zwakbegaafde Karl zich gedraagt, met zijn gemum tussen zijn automatisch klinkende spraak, dat Franky juist leuk vindt, kent duidelijke autistische trekjes. Net als in Rainman wordt de mens met zijn handicap de hoogte in gestoken, van zijn
zwakte beroofd en daarmee zijn dit soort films niet echt bevorderlijk voor de emancipatie van mensen met een beperking, een kwetsbaarheid of een bijzonderheid, zoals ik dat zelf zou noemen.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten