Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 9 juni 2015

Hans Sleutelaar over Wollt ihr die totale Poesie? VPRO Boeken, 6 juni 2015



Ieder mens is een dichter

Rotterdammer Hans Sleutelaar is een van de dichters aan wie Poetry International, dat gister in diens woonplaats de deuren opende, een avond wijdt en wel morgen, woensdag 10 juni a.s. Sleutelaar schreef niet veel gedichten en dan ook nog korte en hele korte, die autobiografisch zijn en van een hoekige eenvoud, zoals hij zelf heeft gezegd. Een selectie van zijn gedichten uit eerdere bundels is opgenomen in Wollt ihr die totale Poesie? Wim Brands heeft bedacht. mogelijk omdat Sleutelaar korte antwoorden geeft, dat hij iets vertelt naar aanleiding van het voorlezen van een stapeltje gedichten dat voor hen op tafel ligt.

Het eerste gedicht heeft hij geschreven nadat hij kennis nam van het overlijden van Cees Buddingh, eenzaam in een ziekenhuis nadat hij de slangen aan zijn lichaam losgetrokken had. Hij hoorde dit op een tentoonstelling van een met Buddingh bevriend echtpaar. Buddingh publiceerde in het tijdschrift Gard Sivik dat hij met Armando, Cor Vaandrager en Hans Verhagen overnam van de Vlaamse oprichters. Buddingh was ouder en weerbaarder en daarmee een medestander die zij goed konden gebruiken. Hij was een geoefend lezer vanwege de vele poëzie recensies die hij schreef om in zijn onderhoud te voorzien. 

14 mei 1940 is volgens Brands een van de mooiste gedichten en afkomstig uit de bundel Schaars licht.
Sleutelaar vertelt dat het onderwerp zoals gewoonlijk non fictie is, dat er geen woord van verzonnen is en dat hij vijf jaar oud was toen het bombardement op Rotterdam plaats vond.

Brands vraagt naar het gezin waarin Sleutelaar opgroeide.
Dat was een gebroken gezin met hij als enig kind. Zijn vader, een fluitist die opgeleid werd in Berlijn, stierf toen hij zestien jaar oud was.

Brands memoreert het mooie gedicht over zijn vader, die geen vader was, maar aan wie Sleutelaar wel dierbare herinneringen bewaart. Zijn vader stierf in het huis van zijn Rotterdamse moeder, die hem verzorgde. Hij schreef het in een keer, toen hij vanwege een rijverbod met de brommer een paar weken naar Noorwegen was, maar kent het niet uit zijn hoofd. Hij schreef ook gedichten samen met anderen, zoals met Vaandrager die net als hij ook voor de reclamewereld werkte. Sleutelaar was daarnaast vanaf 1970 adjunct hoofdredacteur bij de Haagse Post, een functie die hem vanwege zijn verzoenende houding goed af ging. Met Vaandrager liep het slecht af door de drugs. Hij schreef een gedicht over zijn vriend in Giethoorn waar hij zich had teruggetrokken.

Brands vraagt hoe lang Sleutelaar aan zijn gedichten werkt.
Sleutelaar zegt dat het gedicht in zijn hoofd al klaar lag, dat hij het alleen nog op hoefde te schrijven en dat zoiets snel gaat. Een andere keer evenwel blijft de muze lang weg.

Brands vraagt of Sleutelaar nooit de behoefte heeft gehad om meer te publiceren dan de dichtbundels Schaars licht en Vermiste stad, maar dat heeft Sleutelaar niet. Misschien, zegt hij Brands na, is hij te streng voor zichzelf.

Brands zegt dat zijn uitgeverij mogelijk in de zomer zijn Niet verzamelde gedichten uitbrengt.
Volgens Sleutelaar draagt het deze titel omdat er enkele gedichten van hem worden weggelaten.

Na het lezen van het gedicht Lof van de poëzie zegt Sleutelaar dat er meer poëzie is dan we denken, dat elk mens een dichter is door het vermogen boven de eigen omstandigheden uit te stijgen.

Het gedicht voor zijn overleden vrouw met wie hij in Thailand woonde, is nog niet uit de pen gekomen. Hij loopt ermee rond. De dood is een natuurlijk gegeven, waarvoor hij al tientallen jaren niet bang meer is, dat maakt dat men het leven viert.

Hier de site van Hans Sleutelaar, hier diens gedicht over Cees Buddingh in een recensie van Vermiste stad op de site van Meander.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten