Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 14 juni 2015

In between days (2012), documentaire van Sankha



Het moeilijke leven van transgenders in India

Transgenders hebben het moeilijk, ook door ons stereotype denken in mannen en vrouwen. Voor andere verschijningsvormen is geen plaats. De Indiase documentairemaker Sankha, die volgens de aankondiging in de televisiegids voluit Sankhajit Biswas heet, volgde ruim een jaar de transgenders Chiranjit en Bubai (zie foto) in de straten van Kolkata, zoals Calcutta tegenwoordig heet. De low budget opnames zijn kleurrijk, geven een goede indruk van de hogedrukpan waarin het leven zich in deze Indiase stad afspeelt en nog meer van de moeilijke omstandigheden waarin transgenders leven.

De twee vrouwelijke jongens lopen keuvelend langs de rivier met veel afval aan de kant en spreken erover dat ze cactussen zijn en geen bloemen als mooie meisjes. Ze kijken naar jongens die voetballen, hetgeen ook al niet voor hen is weggelegd. Ze horen nergens bij en verdienen de kost met sekswerk. In de avond staan ze zwaar opgemaakt en met lange zwarte pruiken op straat en verkopen ze zichzelf.

Chiranjit (rechts op de foto) - als ik het goed heb want de hoofdrolspelers lijken veel op elkaar - vertelt dat hij altijd al hield van sensualiteit. Hij vond heerlijk om in het donker seks te hebben met een vriendje, werd daarvoor later door een ander betaald en vindt het sindsdien nutteloos om zijn diensten gratis te verlenen.

De twee werken inmiddels in een opvangcentrum voor transgenders en geven voorlichting over onveilige seks. Ze gaan daartoe naar scholen en staan op markten waar ze condooms, die ze via een computer besteld hebben, voor een euro aanbieden.
 
De knappe Bubai (links op de foto) heeft net zijn middelbare school examen gedaan en wordt uitgejouwd door medescholieren die niet lijken te beseffen dat hun gescheld op film wordt opgenomen. Bubai is onzeker over het resultaat van zijn examen. Als hij zakt moet hij het ouderlijk huis uit en hij wil graag doorleren. Helaas is de uitslag niet gunstig voor hem. Hij wordt opnieuw getreiterd, zit verslagen thuis en kijkt uit het raam. Bubai wil gaan dansen tijdens plechtigheden in het trouwseizoen in Bihar, hoewel hij daar eerder door een groep verkracht wordt. Chiranjit probeert hem tegen te houden.

Sankha filmt de achttiende verjaardag van Chiranjit op 12 maart 2011. Hij vertelt dat zijn familie, anders dan zijn eigen ouders, van aristocratische huize is en dat hij geen contact met hen heeft. Hij wil zichzelf niet zijn hele leven prostitueren. Met zijn lotgenoten praat hij tijdens de avonduren op straat over de vluchtigheid van de contacten en de noodzaak om sterk te zijn. Hij hoopt later een zakenman te worden. Hij vindt een baantje als gemeentewerker en wordt daarmee de meerdere van Bubai.

Bubai hoopt dat de film van Sankha hem beroemd zal maken. Sujoy, een man die hij op straat ontmoette, werd verliefd op hem en belt hem iedere ochtend. Bubai toont het pasfotootje van de man, vreest dat die straks toch voor een meisje zal kiezen en wil alles voorkomen om diens liefde te verliezen.

Op zijn negentiende verjaardag geeft Chiranjit een etentje. Hij wil het liefst naar het buitenland maar de toekomstmogelijkheden zijn beperkt voor transgenders. Hij vult wel een formulier in om een paspoort aan te vragen. De vriendschap tussen Chiranjit en Bubai blijkt een deuk te hebben opgelopen. Ze hebben ruzie over hun werk en vriendjes. Sankha probeert te bemiddelen en slaagt erin hun om de tafel te krijgen, maar met onduidelijk resultaat. Als Chiranjit met zijn vrienden een weekendje naar zee gaan, gaat Bubai niet mee.

Chiranjit bekijkt samen met zijn vrienden erotische afbeeldingen op een oude tempel waaruit blijkt dat men vroeger ook al vele seksuele mogelijkheden kende en praktiseerde. In de avond pikt hij een klant op die weet dat hij met een transgender te maken heeft. Chiranjit neemt hem mee het strand op. De volgende ochtend staat hij alleen met zijn voeten in de branding en kijkt uit over de oceaan.

Bubai danst in een fraaie avondjurk en met veel sieraden op zijn lijf op een festival. Hij krijgt in de avond een telefoontje van Sujoy die hem gezien heeft en hun verhouding per direct uitmaakt. Tenslotte loopt Bubai luid rinkelend met zijn sieraden alleen over de straat terug.

De titel zou kunnen zijn ontleend aan het gelijknamige smartelijke liefdeslied van The Cure uit 1985.

Hier de trailer op vimeo.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten