Intieme blik op de laatste fase van het leven
Claudia Tosi filmt op een rustige manier twee terminale
patiënten die in de daartoe ingerichte afdeling van een ziekenhuis in het
Italiaanse Emilia – Romagna zijn opgenomen. Zoals in Italië gewoon is, maakt de
familie van de patiënt de warme maaltijd klaar. De echtgenoten van de patiënten
zijn daarmee nauw betrokken bij de documentaire The perfect circle, die dezelfde ondertitel draagt van Dylan Thomas
die ik als motto voor mijn blog gebruik, namelijk: Do not go gentle into that good night. Tijdens de rolprent zien we
een zwembad en horen we een stem die zegt dat wij van water zijn gemaakt en
daar weer naar terugkeren. Vandaar ook de regen die veelvuldig en overvloedig
in de streek valt, die neerklettert op de straat en alles uitwist.
Om te beginnen krijgen we een portret te zien van de oude
baas Ivano en zijn vrouw Carla die hem liefdevol ter zijde staat. Ze kijkt toe
terwijl haar man in bed eet, maar al gauw zijn lepel neerlegt omdat hij geen
honger heeft. Carla vertelt in de gang tegen regisseur Claudia dat ze ook wel
eens ondeugend is. Dat ze echter het portret van haar vader, die nooit aardig
voor haar was, niet in haar woonkamer heeft neergezet, ze meer over haar
zachtaardigheid. De binnenkomst van de muziektherapeute wekt de wrevel van
Ivano. Hij wil liever de dokter aan zijn bed. De vrouw pakt de xylofoon weer op
en strijkt Carla even over de bovenarm. Carla kijkt een dode na die naar buiten
wordt afgevoerd en overlegt met de dokter waarbij ook andere familieleden
aanwezig zijn. Op de vraag of ze het zelf wel redt, antwoordt ze bevestigend.
Met tranen in de ogen vertelt ze dat ze is opgegroeid in een tijd waarin men
leerde incasseren. Daarom kan ze ook de korzeligheid en de woede uitbarstingen van
haar man wel hebben. Als Ivano Claudia en haar cameraman wegstuurt, zegt Carla
dat haar man weinig kan hebben. Anders dan vroeger ontploft hij tegenwoordig
snel, wellicht door het besef van zijn toestand. Ze duwt de rolstoel van haar
man door de tuin. Ivano noemt zichzelf een klungelaar, vroeger op zijn werk. Als
de regen valt kijkt Ivano mismoedig naar buiten. Hij maakt ruzie met Carla die
niet wil dat hij naar de wc gaat omdat hij dat niet meer kan. Later is er
alleen nog handcontact. Carla streelt de arm van haar man.
Meris heeft heel kort haar maar zegt dat ze straks weer
krullen zal hebben als vroeger. Haar man Mario zegt dat hij door haar
verhuizing de Grand Prix gemist heeft maar dat zal wel ironisch bedoeld zijn,
want zo slecht is hij niet. Hij praat met Meris over hun trouwdag en heeft daar
nog een filmpje van, waarop Meris als knappe jonge bruid door hem wordt
opgetild. De muziektherapeute is zeer welkom. Ze laat Meris een rustig muziekje
horen waarbij ze zich kan ontspannen en haar herinneringen laten opkomen. Het
maakt wel dat Meris heimwee krijgt naar thuis, de tuin en de bloemen. Ze viert
de verjaardag van haar dochter aan haar bed. Mario hoort van een andere man
diens herinnering aan de verlovingstijd met Meris. Meris zegt dat ze een
eenvoudig, maar gelukkig leven heeft gehad. Op het eind hoeven ze niet zoveel
meer tegen elkaar te zeggen. Nadat Meris had gezegd dat ze erg moe was, werd de
verdoving gestart en alle slangen afgekoppeld. Zo is het leven, zegt Mario met
een traan in zijn oog.
Na lezing van De goede
dood van Seneca geeft The perfect
circle een nader beeld van het beste tijdstip om ons leven te beëindigen.
Zelfs in de laatste fase is er nog veel te leren.
Hier
de trailer van The perfect circle,
die in het Italiaans Il cercio perfetto
heet. Hier de
Facebook pagina van de documentaire, hier
mijn bespreking van De goede dood van
Seneca.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten