Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 21 oktober 2015

Filmrecensie: Mud (2012), Jeff Nichols


Twee go betweens proberen een relatie in de Mississippidelta te lijmen

De openingsbeelden van Mud, op een bootje over de Mississippi, deden me sterk denken aan de film Beasts of the southern wild, die in het zelfde jaar 2012 werd uitgebracht. In mijn fantasie konden de regisseurs elkaar tegen zijn gekomen. De een (Benh Zeitlin) maakte een indrukwekkende poëtische film in de Mississippi delta, de ander (Jeff Nichols) deed een poging daartoe, maar kwam niet los van het geijkte humorloze Amerikaanse patroon waarin goed en slecht schematisch tegenover elkaar staan.

In Mud gaat het over Ellis en Neckbone, twee jongens van veertien jaar, die de man Mud ontmoeten die zich verschanst heeft op een verlaten eiland. D jongens zijn vooral geïnteresseerd in de motorboot die na een storm hoog in een boot is beland. Neck, zoals de ene jongen kortweg genoemd wordt, ontdekt dat de kajuit bewoond is. Terwijl ze het strand aflopen naar hun boot zien ze sporen van kruizen in het zand. Ze stuiten op de man die zegt dat hij spijkers onder zijn hakken heeft geslagen om boze geesten af te wenden. Hij vraagt de jongens hem eten te bezorgen en wil hen daarvoor ook betalen, dus een schooier is hij niet zoals Neck denkt.

De jongens leveren blikvoedsel dat Mud naar binnen schrokt. Hij vertelt over de man die hij doodde omdat die zijn vroegere vriendin Juniper mishandelde. Hij is hier om contact te leggen met zijn jeugdliefde die hem zelfs het leven redde toen hij door een slang gebeten werd. Het liefst neemt hij de boot uit de boom en vaart hij met de vlam van zijn leven aan zijn zijde de vrijheid tegemoet, die aan het einder van de rivier opdoemt, zoals de kijker eerder kon vaststellen.

De jongens zien de knappe Juniper, gespeeld door Reese Witherspoon, in het stadje als ze naar de supermarkt gaat om boodschappen te doen. Mud geeft Ellis een briefje mee met de boodschap voor Juniper. Daartoe gaan ze naar het motel waarin zij verblijft. Als de jongens de galerij opkomen wordt ze juist in elkaar geslagen door Carver, de broer van de door Mud vermoorde man. De jongens ontzetten haar, waarbij Ellis een blauw oog oploopt die door Juniper liefdevol wordt verzorgd.  

Haar besluit om op hem te wachten, zet Mud aan tot grote activiteit, daarbij geholpen door de jongens, maar helaas mag het niet baten. Juniper is niet helemaal zeker van het idee om haar leven met een voortvluchtige door te brengen en taait voortijdig af. Mud zet zijn plan door, maar krijgt voor vertrek nog het nodige te stellen met de groep rond Carver en diens vader.   ij Hij

Het is jammer dat Jeff Nichols niet verder komt dan de karikatuur van de Amerikaanse samenleving met behoorlijk getroebleerde personen, want de film heeft wel potentie. Vooral de parallellen tussen de relaties van Mud en Juniper en die van Ellis en zijn recente verkering May Pearl vallen in het oog. Daarna wordt het thema van de liefde gespiegeld aan de moeilijke verhouding die de ouders van Ellis met elkaar hebben. Zijn moeder wil naar de wal, zijn vader is boos dat daarmee zijn broodwinning op de tocht komt te staan.

Mooi is het klotsende water en de muziek op het eind, die me aan The mammas and the pappas deed denken. Ik herkende het nummer maar kon het niet thuisbrengen noch terugvinden. Maar al met al was het toch een verloren avond voor mijn gevoel.

Hier de trailer van Mud, hier mijn bespreking van Beasts of the southern wild.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten