Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 18 februari 2016

We come as friends (2014), documentaire van Hubert Sauper


Existentialistisch portret van de jongste staat in Afrika

De Franse documentairemaker Hubert Sauper, die eerder Darwins nightmare maakte over de agressieve Victoriabaars die de lokale bevolking rond het meer werkloos maakte, richt zich in We come as friends opnieuw op Afrika en wel op het jongste land van dat continent, Zuid Soedan. Anders dan Jan Willem den Bok, die in Good morning South Sudan de periode na de onafhankelijkheid in beeld brengt, toont Sauper op nogal fragmentarische wijze de periode rond de onafhankelijkheid in 2011. De sprinkhanenplaag waarmee de documentaire opent belooft niet veel goeds, een bloot jongetje dat over een zandpad loopt evenmin.

Sauper landt, zoals Joost Colijn ooit zo mooi deed in Piloot van goed en kwaad, in een zelfgebouwd vliegtuigje tussen de velden in het zuiden van Soedan en vraagt toestemming om daar de nacht door te brengen omdat hij ’s nachts niet vliegen kan.
Het wantrouwen onder de bevolking is groot. We horen meteen verhalen over de blanke kolonialisatie die weinig voorspoed heeft gebracht. Men maakt zich vrolijk over een speeldoosje op het dashboard van het vliegtuigje dat de Internationale ten gehore brengt. Sauper is iemand met het hart op de goede plaats. Hij komt als een vriend.

Er horen over Bashir en Kiir, de president en de vicepresident van Soedan. De eerste is een islamiet en wordt gezocht voor zijn oorlogsmisdaden begaan in de provincie Dafur, de tweede is een christen met zijn onafscheidelijke cowboyhoed waarmee hij ook zijn speech houdt tijdens de onafhankelijk houdt, nadat meer dan twee miljoen doden tijdens de burgeroorlog geteld zijn. Bashir is op de hand van de Chinezen, Kiir heeft meer met de Amerikanen. Beide buitenlanden is het om de olie te doen. Zoals de beelden laten zien trekt de bevolking in het verarmde en vervuilde gebied rond de olievelden aan het kortste eind.

Sauper gaat honderd jaar terug in de tijd toen Engeland en Frankrijk tegenover elkaar stonden in Soedan omdat het eerste land van noord naar zuid wilde en het tweede land van oost naar west. De verdeling in staten zorgde voor vriendjespolitiek en opstanden. Soedan is een land waar landmijnen liggen die overal vandaan komen. In een dorp rouwt men over een soldaat die doodgeschoten is. Volgens een inwoner begon de ellende met geweren tijdens de olifantenjacht, ook weer zo’n westers idee. Iedereen in het dorp vreest gevechten.

Nadat de bevolking van Zuid Soedan in een referendum heeft aangegeven dat het met grote meerderheid onafhankelijkheid wil, ontruimt Bashir dorpen aan de grens in het kader van de etnische zuivering. Een echtpaar uit Texas probeert de blote bevolking te overtuigen van de bijbelse opvatting dat mensen kleren moeten dragen. Op school mag men zelfs geen stamkleding dragen, maar moet men een schooltenue aan. Bloot is een zonde, zelfs de kralenketting moet af.

Een conferentie over de ontwikkeling van Zuid Soedan toont aan dat investeerders toch vooral uit zijn op eigen gewin, al zullen ze dat het liefst verpakken in mooie woorden. Er is weer vrees voor oorlog met het noorden. Kiir is bereid voor de onafhankelijkheid te vechten. Tenslotte zien we beelden van een strompelende man met een stok.

De nogal losjes opgezette documentaire krijgt een existentialistisch kader door de beelden die Sauper van de aarde laat zien en verwijzingen naar het feit dat we allen aardbewoners zijn en het met elkaar moeten zien uit te houden. Dat laatste valt niet mee, zo vertelt het verhaal van de jongste republiek, die volgens de laatste berichten nog steeds niet tot wasdom is gekomen.  

Hier de trailer van We come as friends op vimeo, hier mijn bespreking van Good morning South Sudan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten