Levendig portret van een Canadese jongeman die een vrouw wordt
Documentaires over geslachtsverandering zijn tegenwoordig in
de mode, waarbij I am a woman now
(2012) van Michiel van Erp nog altijd een van de aardigste is. In She’s a boy I knew vertelt de Canadese
filmaker Gwen Haworth (1973) over haar verandering van Steven tot Gwen. Ze
praat daarbij, afgewisseld met archiefbeelden die losjes door de documentaire
heen geweven zijn, met haar familie, haar steunende vriend Raori en haar
vroegere partner Malgonia. Vooral de gesprekken met de laatste geven een aardig
beeld van de problemen waar iemand voor staat die aan een geslachtsverandering
wil beginnen. Dat ik moeite heb om dit verslag in de juiste persoon te zetten,
moet u maar voor lief nemen.
Gwen vertelt om te beginnen over de nachtmerries die zij
vroeger als jongetje had, namelijk om buitengesloten en afgewezen te worden.
Dat zegt veel over de gevoelens die zij al vanaf haar vierde had en die ze niet
naar buiten kon brengen. Dat was ook nog zo toen zij, in de fysieke gestalte
van Steven, verkering kreeg met Malgonia. Ze kon ze er niet over praten.
Malgonia, die met haar familie uit Polen kwam omdat haar broer aan de ziekte
van Duchenne leed, vroeg zich wel eens af wat er verborgen ging achter de
afwezige blik van haar partner, maar kon daar niet achter komen. Op het moment
dat Gwen niet langer kon zwijgen over haar aard, moest Malgonia bijna overgeven,
maar ze leek verder te kunnen leven met het idee dat ze in het vervolg een
lesbische relatie zouden hebben. In 2000 trouwde het stel en vond een flat in
Vancouver, maar lang duurde het geluk niet.
De vader van Gwen heeft het nog altijd moeilijk met de
geslachtsverandering, de moeder vond de omschakeling moeilijk en kan nog steeds
niet begrijpen waar het aan gelegen heeft dat Gwen zo’n diepe wens had een
vrouw te zijn. Raori die met Gwen samenwoonde tijdens hun opleiding van de
filmacademie, herinnert zich dat Gwen het heerlijk vond om zich te tooien in
vrouwenkleren die zij eens langs de weg vond. Ook Malgonia herinnert zich nog
de transformatie die Gwen aan het begin van hun huwelijk onderging. Ze kleedde
zich overdreven vrouwelijk, deed een eendenloopje en oogde heel kwetsbaar. In
dezelfde tijd begon Gwen met electrolyse en medicatie om zich op de
geslachtsverandering voor te bereiden. Ze ging vaak naar Victoria om de
hormoonbehandeling te ondergaan.
De relatie met Malgonia werd stroever in de lente van 2002.
Seks hadden ze niet meer. De sensuele Malgonia voelde zich meer aangetrokken
door Michael, een jongen in haar meditatiegroepje. Na enige tijd ging ze met
die jongen samenwonen, terwijl Gwen door de hormoonbehandeling een emotioneel
wrak geworden was. Met het geld dat vrijkwam door de verkoop van hun flat kon
Gwen de operatie in maart 2004 in Montreal betalen. Inmiddels was ze ook weer
in gesprek met Malgonia. De twee verzoenden zich en Malgonia ging mee naar
Montreal. Heel open vertelt Gwen over de borsten die ze inmiddels gekregen had
en de vagina die ze wekelijks moet dilateren om de vorm ervan te behouden.
Tenslotte zag ze af van een correctie van de adamsappel, want die was al nooit
zo geprononceerd. Na de scheiding met Malgonia in september ging Gwen weer
daten en kwam ze Heidi tegen, hetgeen tot samenwonen leidde en een gesprek over
kinderen. Malgonia op haar beurt trouwde met Michael, maar wel contact bleef
houden met haar vroegere partner.
De moeder zegt dat ze een zoon heeft verloren, maar een
dochter erbij gekregen. Gwen is blij dat de band met haar familie door het hele
proces heen goed gebleven is. De transitie heeft de banden zelfs versterkt.
Gwen heeft in ieder geval ook nooit meer een nachtmerrie om buitengesloten te
worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten