Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 24 mei 2016

Kristine Bilkau over De gelukkigen, VPRO-Boeken, 22 mei 2016


Huidige generatie mag geen fouten maken

Voor de verandering heeft Jeroen van Kan een gesprek met een Duitse schrijfster. Kristine Bilkau (1974) heeft met haar debuutroman De gelukkigen veel succes in Duitsland. De verhouding tussen celliste Isabell en journalist Georg komt onder druk te staan door de economische neergang. Bilkau geeft daarmee een tijdsbeeld zowel als een universeel beeld van mensen die zich tegen zware stormen moeten zien te verweren.

Van Kan begint in zijn beste Duits meteen over hetgeen een portret van een generatie wordt genoemd.
Bilkau antwoordt dat ze daarmee niet begonnen is. Ze vroeg zich af wat de economische crisis voor een jong stel met een kind op komst betekent. Ze observeerde daarvoor in het eigen milieu. De uitgever zag er een portret van een generatie in.

Van Kan brengt de universele betekenis ter sprake, van mensen die teleurgesteld raken in hun dromen.
Bilkau vat dat op als een compliment. Op een actueel niveau gaat het om economische problemen en veranderingen door digitalisering, maar daarnaast om de omgang met angst in een klein gezin dat met die veranderingen geconfronteerd wordt en ook met iets universeels als moederschap.

Van Kan vraagt naar de verschillen in reageren van Georg en Isabell.
Bilkau zegt dat ze beiden gewend zijn aan de crisissituatie maar niet in hun eigen gezin. Isabell wil zoveel mogelijk vasthouden aan hoe het is, Georg bedenkt graag alternatieven voor het geval hun manier van leven onmogelijk wordt. Het zoeken naar een ander huis op het platteland geeft hem een gevoel van soevereiniteit.

Van Kan merkt op dat het voor Isabell een nachtmerrie is om drop-out te worden.
Bilkau merkt op dat voor Georg voorlopig ook maar een fantasie is.

Van Kan vraagt naar het verschijnsel drop out dat in Duitsland zeer bekend is.
Bilkau ziet het als een romantische vlucht. Na jaren van werken wil men graag eigen groenten verbouwen en minder consumeren. Ze vindt het niet gemakkelijk om te zeggen waarom deze Aussteige, zoals dat heet, in Duitsland zo’n vlucht neemt. De populariteit van het tijdschrift Landlust duidt op een verlangen naar authenticiteit, deels door de crisis, die maakt dat het wonen in de stad zoveel duurder wordt.

Van Kan vraagt naar de ambities van de hoofdpersonen.
Bilkau antwoordt dat ze die vroeger zeker hadden. Als twintigers hadden ze veel mogelijkheden. Ze hebben inmiddels in hun beroepen concessies gedaan. Isabell speelt in musicals en Georg zit op een bureau in plaats van door de wereld te trekken om onderzoek te doen. Voor hem is werken niet meer zijn enige doel. Ook de band met anderen is belangrijk sinds hun verwachtingen niet zijn uitgekomen. Door de druk die door de teleurstellingen op hen wordt uitgeoefend, durven ze geen fouten te maken, wegen ze elk besluit af en houden opties zoveel mogelijk open. Dat is verlammend. Bilkau zegt dat haar ouders veel meer fouten konden maken. Dat foutloze is tijdgebonden. Zelf heeft ze er minder last van. Een schrijfster is iemand die een tekst steeds weer opnieuw probeert, maar ze ziet het wel in haar omgeving.

Op de vraag van Van Kan hoe men ermee moet leven, wil ze niet antwoorden. Dat zou arrogant zijn. Over het succes van haar moeten anderen maar oordelen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten