Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 11 juli 2016

De koninginnenrit in de Tour van 2016 volgens Dijkstra en Ducrot, 10 juli 2016


De marges zijn klein

Het avontuur, dat ik in de koninginnenrit van vorig jaar zo node miste, werd dit jaar ten dele goed gemaakt door de jump van Tom Dumoulin in de laatste kilometers van de etappe. Hij zat al vanaf het begin in de kopgroep die vijf bergen bedwong, waarvan drie van de eerste en één van de buitencategorie. De rit van 184, 5 kilometer voerde over de brede wegen van het Spaanse Catalonië en kwam tenslotte uit op een berg van 2240 meter hoogte in Andorra, waar Dumoulin in een regen van hagel zijn armen in de lucht kon gooien, hetgeen Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot tot de uitspraak bracht dat dit de mooiste etappe was die ze dit jaar gezien hadden.

Ik volg de rit van kop tot staart, hetgeen vroeger een onmogelijkheid was, maar inmiddels is sport in de geseculariseerde maatschappij een factor van zingeving. De commentaarverbinding met de hogepriesters Dijkstra en Ducrot komt niet tot stand, maar dit wordt goed gemaakt door een blik op de besneeuwde bergen in de Spaanse Pyreneeën. Er lopen zelfs mensen in de sneeuw. Misschien zijn ze aan het langlaufen, terwijl het beneden toch dertig graden boven nul is, zo vertelt Dijkstra als eenmaal de verbinding tot stand gekomen is. Hij vraagt zich af of de beklimming van de Bonaigua, die meteen al op het programma staat, niet te snel komt voor veel renners en of men zich misschien van te voren heeft warm gereden, maar Ducrot zegt dat zoiets niet te doen is met zo’n loodzware etappe voor de boeg.

Als vanuit de rode auto van de directie met de witte vlag gezwaaid wordt ten teken dat de wedstrijd is begonnen, valt het commentaar opnieuw weg. Ik zie vele demarrages, waaronder die van Taklahaimanot uit Eritrea, wellicht weer een nieuwe natie die renners levert. De ontsnapping is alweer achter de rug als de commentaren via een andere verbinding van zich laten horen. Volgens Dijkstra is er niets mis met een oude telefoonlijn. De beelden zijn belangrijker en zo is het, al was het wel mijn bedoeling vooral het commentaar te bespreken. Inmiddels is een kopgroep tot stand gekomen met renners die geen gevaar vormen voor Froome, die zich de vorige dag op spectaculaire wijze in het geel gereden heeft. Ducrot betwijfelt of de ontsnapping zin heeft omdat de ploeg van Froome, zoals ze altijd doen, een moorddadig tempo zal rijden om gelukszoekers de pas af te snijden. Hij wijst verder op Thomas de Gendt die in de kopgroep het tempo aangeeft en ongetwijfeld zijn zinnen op de bolletjestrui heeft gezet. ij .  
De Belg is niet de enige. Ook Pinot ruikt zijn kansen om Majka uit bolletjestrui te rijden. Als ze de hele dag vooruit blijven valt zelfs het dubbele aantal van vijftig punten te verdienen op de Andorre Arcalis die van de buitencategorie is.

Froome maakt zich niet druk over de vluchters, tot Contador en Valverde zich bij de kopgroep proberen aan te sluiten. Wout Poels zet de motor in de ploeg aan en de commentatoren zijn blij dat er iets gebeurt. Men spreekt de waardering uit over de cojones van de gewonde Contador, al zal die hem niet lang helpen. Inmiddels is ook de geluidsverbinding weer hersteld. Dijkstra mompelt dat hij de telefoon van Ducrot moest afpakken en speculeert over problemen in de ploeg van Taklahaimanot omdat ze iets verkeerds gegeten hebben en knoopt daar een verhaal aan vast over Dumoulin die de vorige dag het toilet gebruikte in een Nederlandse camper vanwege buikloop. Valverde rijdt virtueel in de gele trui. Ducrot refereert aan onenigheid met zijn kopman Quintana, die de vorige dag geen zin had om een gat dicht te rijden. Nadat Contador zich heeft moeten laten afzakken, komt De Gendt als eerste boven op de Bonaigua, gevolgd door Pinot die daarmee Majka met punten passeert. Maar de weg is nog lang en inmiddels zijn er volgens Dijkstra, die de rit monsterlijk vanwege de afstand en de hitte noemt, al renners die achter het peloton om hun moeder roepen.

Nadat Ducrot reclame heeft gemaakt voor een sportieve vakantie in dit deel van Catalonië en Dijkstra de van de velg gesprongen band van Kelderman ter sprake heeft gebracht, ontstaat twijfel in de kopgroep om door te gaan. Dijkstra wijst op de aanwezigheid van Valverde die een blok aan het been van de groep is en de reden is dat er ronde tafelconferenties worden gehouden. Als Valverde het voor gezien houdt, haalt de ploeg van Froome meteen het mes tussen de tanden weg. Ducrot hoort bijna een zucht van teleurstelling onder het Spaanse publiek. Zelf vindt hij het ook jammer dat het gevoel het wint van het verstand, de aanval van de verdediging. Later komt hij met het voorstel om de aanvaller bonuspunten te geven, terwijl Dijkstra meer ziet in kleinere ploegen. In ieder geval loopt de voorsprong van de kopgroep steeds meer op, waardoor Dumoulin die zich niet bemoeit met de wedstrijd om de bergprijs, tenslotte zijn slag kan slaan in weersomstandigheden die steeds slechter worden en nog meer glans aan zijn overwinning geven.

In het middengedeelte van de etappe gebeurt niet zoveel zodat Dijkstra zegt dat we nog wel even het gras kunnen maaien voordat we op een lastig parcours in Andorra komen, waar Rodriguez mogelijk zijn slag zal slaan, hetgeen niet gebeurt. We zijn wel getuige van het afstappen van Contador, dat verschillende malen door de regie herhaald wordt en er is tijd voor kleinere verhalen over coureurs zoals Stef Clement die in goede doen is, maar voor volgend jaar nog geen sponsor heeft en dan misschien wel naast hen zal plaatsnemen, over Froome die al zijn leven lang met een bilharzia infectie kampt maar daarover nooit klaagt, over Ten Dam die goede kansen zou hebben als de Tour zes weken zou duren, over Luis Leon Sanchez die net als zijn broers - die allen wielrennen op Pedro na die profvoetballer werd en een ander die op een quad verongelukte – naar hun grootvader Leon vernoemd is, Johnny Hoogerland die precies vijf jaar geleden in het prikkeldraad reed en daar nog in juridisch opzicht de naweeën van ondervindt, maar in een verzuchting van Dijkstra tenminste nog op de fiets zit.

Dijkstra fungeert vaak als aangever voor Ducrot die als voormalig beroepsrenner meer kennis van zaken heeft, zoals over het ovalen blad van Froome of over de noodzaak van een zonnebril om vuil uit de holtes te houden, maar doet anderzijds niet voor hem onder, waardoor soms een woordenstrijd lijkt te ontstaan tussen de twee. Bijvoorbeeld over de klassificatie ‘Britse week’ die Dijkstra aan de eerste Tour week gaf. Ducrot voelde zich daardoor overvallen en deed er vervolgens het zwijgen toe. Ik stel me voor dat de heren de microfoons dichtdraaiden en daarover een hartig woordje met elkaar wisselden. De marges zijn klein, zei Ducrot vaker dan ooit. Dat geldt niet alleen voor de onderlinge prestaties van de renners. Het is een godswonder dat de twee mannen het met elkaar uithouden, net zoals de renners soms tussen malloten uit het publiek door moeten manoeuvreren en wij ondanks de verderfelijke kanten aan deze sport nog altijd geboeid blijven door de grinta van de beoefenaren ervan.  

Hier mijn verslag van de koninginnenrit in de Tour van vorig jaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten