Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 17 oktober 2016

Dik van der Meulen over Kinderen van de nacht, VPRO Boeken, 16 oktober 2016


Terugkomst wolf verrijking voor ons leven

De veelgeprezen biograaf Dik van der Meulen, onder andere van een pracht werk over Multatuli, heeft ook nog een andere kant, namelijk die als schrijver van natuurboeken. Zijn boek Kinderen van de nacht gaat volgens de ondertitel over Wolven en Mensen.

Jeroen van Kan vraagt de neerlandicus waarover we in zijn boek het meest leren, van wolven of van mensen.
Van der Meulen antwoordt dat ze allebei in gelijke mate aan bod komen. De mens werd de wolf een ander beest. Door de angst voor en de aantrekkingskracht van de wolf was er sprake van een vreemde omgang ermee. Dat is nog steeds zo.

Van Kan begint over de band die de mens met verschillende diersoorten heeft.
Van der Meulen zegt dat de hond een nakomeling van de wolf is en dat het niet moeilijk is door kruisingen een dier te krijgen dat aaibaar, trouw en volgzaam is.

Van Kan zegt dat de mens zijn angsten op het dier projecteerde. Hoezo dan die domesticatie?
Van der Meulen legt uit dat de wolf een natuurlijke bondgenoot van de mens was, maar dat hij door de landbouw in Noord West Europa maakte een vijand werd. De laatste tijd kentert dit beeld weer. Dat heeft te maken van een andere relatie die wij met onze verdwenen natuur onderhouden. Van der Meulen ging ooit naar het gebied in het oosten van ons land waar de wolf werd waargenomen en sprak met Nederlandse en Duitse wolffanatici over hun fascinatie voor het beest.

Van Kan zegt dat men eerder wilde dat hij zou uitsterven.
Volgens Van der Meulen was Jac P. Thijsse een van de voorstanders daarvan, maar dat komt omdat hij niet wist wat we nu weten, namelijk dat de wolf van belang is voor het ecosysteem. Het begin van zijn boek is geInspireerd op Dracula. De hoofdpersoon komt aan op het kasteel van de graaf en hoort de wolven huilen. Dracula zegt dat het hem als muziek in de oren klinkt.

Van Kan vraagt hoe de hysterie over de terugkomst van de wolf te verklaren is.
Van der Meulen herhaalt dat we geen natuur meer kennen en er dus meer van gaan houden. De wolf is daarnaast het grootste roofdier dat in onze omgeving leefde. Hij was niet gevaarlijk, alleen maar als de mens verzwakt was.

Van Kan zegt dat het boek een verslag is van het verdwijnen van de wolf uit het landschap.
Van der Meulen antwoordt dat in de oertijd mens en wolf samen gingen, maar dat de wolf voor de veetelers een plaag werd. Door de wolf te domesticeren maakte men er een beter hanteerbaar dier van, maar projecties van het enge roofdier bleven bestaan. Het zijn ook nachtdieren. Van der Meulen was in Yellowstone en hoorde ze daar huilen, hetgeen hem deed huiveren. Het beest vertoont zich als de angstkant van de mens. De wolf is een negatieve spiegel waarin men zichzelf ziet. De uitspraak homo homini lupus verwijst daarnaar. We herkennen ons ook in het beest dat net als wij in een familie leeft. De wolf weerspiegelt de angst voor onszelf. Daarom heeft de mens ook de weerwolf bedacht. Hoewel er twee duizend wolven leven, maakt Van der Meulen zich niet druk over uitsterven. De wolf is een pragmatisch beest en overleeft het wel. Zijn terugkomst is een verrijking voor ons leven.  


Geen opmerkingen:

Een reactie posten