Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 12 januari 2017

De lengte van liefde (2016), documentaire van Anna Peeters


Ziekte van dochter zet verhouding met de moeder onder druk

De titel De lengte van liefde duidt op het feit dat mantelzorg zijn grenzen heeft. Anna Peeters maakt dit duidelijk in haar documentaire over de 21-jarige Jasmijn die lijdt aan de gevolgen van een hersenbloeding en haar moeder Peronne die haar al jaren verzorgt. Om hun gespannen relatie wat meer lucht te geven, verbouwt men de schuur tot een huisje voor Jasmijn.

Anna Peeters filmt moeder en dochter om te beginnen tijdens een wandeling die ze waarschijnlijk dagelijks maken. Op een bepaald moment vindt Jasmijn het wel genoeg en lopen ze weer terug. Peronne lijkt last te hebben van de camera die hen volgt en hun woorden opvangt. Het geheel komt nogal gemaakt over.

Dat geldt ook voor een volgend fragment, waarin we een drukke familiebijeenkomst zien tijdens nieuwjaarsdag. Peronne houdt Jasmijn, die een rustig plekje opzoekt, goed in de gaten. Ze zet een garnalencocktail voor haar neer en laat haar acclimatiseren. Jasmijn trekt zich vervolgens terug in een slaapkamer en reageert, zoals steeds, verschrikt als haar moeder haar aanraakt om te zeggen dat het tijd is om naar huis te gaan. Peeters werpt een lange shot op Peronne die met de nodige zorgen achter het stuur zit, terwijl Jasmijn op de achterbank slaapt.

Bij een kampvuurtje met haar broer en zijn vriend is ze heel wat opener. Ze maakt minder de indruk van een pop die als was is in de handen van een ander, maar praat realistisch over de onzekerheden in haar leven vanwege de chaos die in haar hoofd huist en het onbegrip van haar moeder. We zien dat laatste vervolgens in beeld gebracht als de moeder boodschappen inruimt, terwijl Jasmijn zit te eten. Vanwege de herrie vlucht ze naar buiten en laat haar moeder vertwijfeld achter. Anderzijds kan ze ook wel uithuilen bij haar moeder als het leven te zwaar voor haar voelt.

Peronne heeft haar eigen ouders als uitlaatklep. Als ze bij hen op de thee is, vertelt ze dat ze er helemaal door heen zit. Het wordt duidelijk dat een mens een grens heeft als het gaat om de zorg voor een ander. Ook de inrichting van het huisje vraagt veel van haar energie. Jasmijn kan die kwijt in haar dansclubje, al doet ze ook wel eens oordopjes in en rust ze uit op een bank.

Moeder en dochter gaan er samen een weekend op uit. Dan blijkt hoe enorm Peronne Jasmijn op de lip zit. Het is goed dat ze erover proberen te praten, want het is voor Jasmijn niet gemakkelijk heen en weer geslingerd te worden tussen haar afhankelijkheid en haar behoefte aan ruimte voor zichzelf. Peronne van haar kant kan haar ingebakken zorgzaamheid ook niet gemakkelijk veranderen. Je leven in dienst stellen van een ander leidt gemakkelijk tot uitputting. Het zou heilzaam zijn als de twee over hun relatie met een ander zouden kunnen praten.

Het is opvallend dat de vader van Jasmijn geen enkele rol speelt in de documentaire. Wellicht was het een keuze van Peeters om zich helemaal te concentreren op de moeder dochter relatie. In ieder geval was het dapper van de twee om hun leven zo openhartig met ons te delen.

Hier meer informatie op de site Cleeft, waaronder een trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten