Ongetrouwde dochter kan niet om de weg van het leven heen
Vier jaar voor zijn familiefilm Tokyo Story maakte Yasujiro Ozu een andere film waarin
familierelaties een grote rol spelen. In Late
spring gaat het over een oudere professor en zijn ongehuwde dochter Noriko,
die samen een goede band hebben. Aangezien Noriko steeds ouder wordt dringt de
vraag of ze niet eens aan een man moet. Vooral haar tante zet zich in om dit
project te laten slagen.
Ozu begint heel fraai met een scène waarin een groep vrouwen
waaronder Noriko op het platteland een theeceremonie houdt. Ozu filmt ook de
omgeving, die zelfs in zwart wit heel harmonieus oogt. Haar vader neemt
inmiddels bij hem thuis met zijn assistent Hattori de lesstof door. Daarna
neemt Noriko samen met haar vader de trein naar Tokio. Ze ontmoet daar een
college van haar vader, Onodera, die haar vertelt dat hij een nieuwe vrouw
heeft. Noriko vindt dat moreel verwerpelijk.
De vrolijke Noriko is een zonnetje in dat huis en verricht
het huishouden met veel plezier. Ze heeft ook een goed contact met Hattori. Als
de tante daarvan hoort, vraagt ze de vader om te informeren of de twee niet
willen trouwen. Noriko lacht zich dood als haar vader de vraag doorspeelt.
Hattori heeft namelijk al trouwplannen, maar met een andere vrouw.
Vriendin Aya is stenotypiste en gescheiden. Ze vertelt over
een reünie van school en de voor en tegens van een huwelijk. De vergelijking
met honkbal komt daarbij goed uit. Tante heeft inmiddels een nieuwe kandidaat
voor Noriko. Ze zegt dat hij Satake heet, veerendertig jaar oud is, een goede
baan heeft en dat hij eruit ziet als de Amerikaanse filmacteur Gary Cooper,
maar Noriko kan zomaar haar vader niet in de steek laten, ook al heeft tante
daar een oplossing voor bedacht. Haar vader zal na haar vertrek net als Onodera
hertrouwen.
Late spring, een
vertaling van Banshun, gaat door op dit thema, waarbij Noriko
in een steeds moeilijker parket komt. Een bezoek met haar vader aan het No
theater vervult haar van verdriet. Haar vader vindt echter dat hij niet langer
gebruik kan maken van haar diensten. Noriko kan niet om de wens van haar vader
heen. De twee maken een laatste reis naar Kyoto, waar ze Onodera en zijn nieuwe
vrouw ontmoeten. Onodera maakt grapjes over de zogenaamd inmmorele levenskeuze.
Voor hun vertrek dringt Noriko er nogmaals op aan om bij haar vader te blijven
maar een lange preek over de weg die mensen moeten gaan, helpt haar over de
brug.
Als ze eenmaal in bruidskleren klaar zit in hun huis, maakt
ze een stille verdrietige indruk, heel anders dan de bloeiende vrouw van in het
begin van de film. Het samenzijn met de vader is aangrijpend. Tijdens een
ontmoeting in een bar met Aya bekent hij dat hij helemaal niet gaat hertrouwen
en dat dit een leugentje om bestwil was. Op het eind schilt hij een appel tot
de schil afbreekt. Daarna buigt hij het hoofd. Voor de onmogelijke opgaven
wellicht, die het leven aan mensen stelt.
Ozu brengt net als in Tokyo
Story met eenvoudige middelen een ontroerende familiegeschiedenis naar
voren. De rustige, soms verstilde beelden zijn een lust voor het oog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten