Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 16 maart 2017

De stille beving (2017), documentaire van Piet Hein van der Hoek


Een roller coaster op het Groningse platteland

Documentairemaker Piet Hein van der Hoek leverde een mooi, rustig portret af van een gezin in het Groningse Bedum dat door aardbevingsschade als gevolg van gaswinning zwaar getroffen wordt. De rust die de documentaire uitstraalt, maakt de ellende des te meer invoelbaar. Het gezin van Annemarie en Albert staat symbool voor vele andere gedupeerden in Groningen die materieel en psychisch lijden en door de NAM en door de overheid in de steek worden gelaten. Vooraf lezen we dat sinds 1992 meer dan duizend bevingen geregistreerd zijn.

Albert en Annemarie wonen met hun twee dochter van negen en elf jaar in de boerderij die in 1839 gebouwd is, waarvan de voorgevel zwaar gestut wordt (zie foto). De dochters tonen de scheuren in de muren. Zelfs in hun slaapkamer komen die voor. Men heeft camera’s in de schuren opgehangen om de bevingen te registeren. Een ervan laat de uilen zien die zich daar in de nacht ophouden, een andere is gericht op een aquarium met daarin pingpongballetjes en een dobber die gaan bewegen als de aarde trilt. Er komt een medewerker van de NAM langs die de toestand bekijkt. Annemarie en Albert zijn tevreden over de uitkomst daarvan.

Ze zitten na de instorting van een schuur rond de koffietafel met de buren Meulema, die daardoor hun hele boerderij kwijt zijn geraakt en zijn allemaal erg van slag. Albert plaatst, na inspectie van de scheuren, nieuwe stutten tegen het woonhuis. Vlak voordat Annemarie haar zegje doet in een televisieprogramma komt een directielid van de NAM langs om te zeggen dat het allemaal goed komt. Ze krijgen drie opties voorgelegd en hoeven niet te vrezen dat ze financieel tekort komen.

Annemarie vertelt haar kinderen dat de school mogelijk ook onder een zware aardbeving zal bezwijken. Later zegt de juf dat ze onder hun tafeltjes moeten kruipen als het zover is. Annemarie is boos dat de NAM terugkrabbelt en zich niet aan de eerdere beloften houdt. Ze is toe aan vakantie. Na de zomervakantie brengen Albert en Annemarie de toestand in kaart. Ze hebben een gesprek met de NAM die akkoord gaat met een nieuw aardbevingsbestendig huis op de plek van de boerderij. De vader van Albert zou willen dat de ruimte van de uilen gespaard blijft.

Daarmee is het nog lang niet gedaan. Het gezin wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Annemarie zit er doorheen en blijft in de winter ziek thuis van haar werk. Albert schrijft een brief aan de NAM die weer is teruggekomen op eerdere afspraken. Annemarie zegt dat het allemaal over geld gaat en is teleurgesteld in Den Haag. Rond oudjaar komt Asscher op bezoek. Annemarie heeft ook buren uitgenodigd waaronder Tiemen Meulema en zijn vrouw. Tiemen vertelt dat hij hartpatiënt is en dat de hele kwestie zijn gezondheid geen goed doet. Annemarie vindt het onbegrijpelijk dat de NAM zelf de schade kan regelen. De mensen worden murw gebeukt.

De pingpongballen bewegen weer. Albert neemt met een zaklantaarn de schade op. De scheuren zijn groter geworden. De slaapkamer van de dochters wordt ontruimd. Op de grond ligt een dode uil, die door Annemarie en haar dochters op hun dierenbegraafplaats onder de grond gestopt wordt. Ze zal het gevoel van onrecht niet kwijtraken. Tiemen zal een oplossing van het probleem niet meer meemaken. Hij is nog voor de vertoning van de documentaire overleden.

Hier de site van De stille beving met heel veel achtergrondinformatie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten