Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 23 augustus 2017

Filmrecensie: L’enfer (1994), Claude Chabrol


Wantrouwen en achterdocht verzieken liefdesrelatie

De psychologische thriller L’enfer van Claude Chabrol werpt een blik op de negatieve kanten van een liefdesrelatie. Daarin raakt hotelier Paul Prieur verstrikt in zijn jaloezie over zijn knappe jonge vrouw Nelly. Hoewel hij probeert zijn verstand te laten overheersen is zijn gevoel zo sterk dat hun relatie volledig ontspoord.

In het begin is alles nog koek en ei. Met grote stappen gaat Chabrol door de romance die begint met de kennismaking van de vriendinnen Nelly en Marilyn met Paul. Ze komen op een mooie dag aanfietsen bij het meer waar Paul bezig is om zijn nieuw aangekochte Hotel du Lac gereed te maken voor hotelgasten. In een volgend shot vieren Paul en Nelly hun bruiloft en maken ze een rondje in een waterfiets over het meer, de keer daarop is er al een kindje dat de seks in de weg zit. A snel is duidelijk dat Paul een negatieve instelling heeft. Hij slikt volgens de dokter teveel pillen en is bij het minste of geringste bang dat een hotelgast zijn geliefde van hem afpakt. Hij verdenkt Nelly ervan dat zij dit in de hand werkt. Er zijn knappe mannen genoeg in haar buurt, zoals de vrienden van Marilyn die als receptioniste werkt. Of anders is er wel een hotelbediende die haar graag in bed heeft.

Nelly is zich van geen kwaad bewust. Ze komt al vrij snel aan de weet wat Paul zich allemaal in zijn hoofd haalt en probeert dat eruit te praten, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Elke keer is er wel weer een aanleiding om een verdenking op haar te laden. Of ze met hotelgast Duhamel naar de stad gaat om inkopen te doen, in de kelder de stoppen controleert of op de zolder naar de kat zoekt. Vooral de toenadering tot de jonge Martineau is Paul een doorn in het oog. Hij vindt het verschrikkelijk dat de twee zoveel plezier beleven aan een dagje waterskiën en wordt helemaal laaiend als hij op een home video, die Duhamel gemaakt heeft van de activiteiten van de hotelgasten, ziet dat de twee wel erg intiem met elkaar waren. Hij verdenkt Nelly ervan dat ze Martineau in de stad ontmoet.

Nelly ontkent de beschuldiging, biedt daarop aan om niet meer uit het hotel te gaan en ook Martineau te verbieden nog eens op bezoek te komen. Dat verandert echter weinig aan de jaloezie van Paul, die alleen nog maar grotere vormen aanneemt. Hij verdenkt zelfs Duhamel die twee glaasjes naast zijn bed heeft staan en maakt daarover ruzie. De gasten merken de spanningen op en sommigen verlaten daardoor het hotel. Nelly wordt er moedeloos van en krijgt ook lichamelijk geweld van Paul te verduren. Tussenkomst van de dokter leidt helaas niet tot een oplossing. De waanzin van Paul barst uit voordat Nelly naar een kliniek kan worden afgevoerd waar ze uit de handen van Paul is. 

Emmanuelle Béart draagt de film met haar prachtige, sensuele uitstraling die het mooist uitkomt als ze naar haar moeder in de stad gaat. Paul volgt zijn knappe heupwiegende vrouw in haar dun zomerjurkje door de straten, ziet hoe ze een ijsje eet en kledingrekken aanraakt en de kijker kijkt met hem mee. In 2005 speelde Béart mee in een film van Danis Tanovic met dezelfde naam, maar dan in een drama waarin drie zussen een traumatische ervaring delen.  

Claude Chabrol gebruikte het script van Henri-Georges Clouzot (1907-1977) die de film onder dezelfde titel al in 1964 uitbracht met Romy Schneider in de rol van vrouw van de hotelier. Negen jaar eerder maakte hij met Les diaboliques al een ander slecht eindigend drama over een moord op een schooldirecteur, zijn vrouw Christina en zijn maitresse Nicole.

Hier de Franse trailer, hier mijn bespreking van Les diaboliques.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten