Het geluk komt een mens niet aanwaaien, maar samen komen we
een heel eind
Het onderwerp van Le
mari de la coiffeuse (1990), de eerste film van Patrice Leconte, namelijk het
onvermogen om het geluk vast te houden, komt terug in La fille sur le pont, die voor de gelegenheid in zwart wit is opgenomen. De 21-jarige hoofdpersoon Adèle houdt daarin om
te beginnen een lange monoloog waarin ze vertelt dat het haar niet mee zit in
het leven. Ze brak haar studie af en verliet , het ouderlijk huis om, vooral
voor de seks, met een jongen te gaan samenwonen en daarna ging het alleen maar
bergafwaarts met haar zodat ze concludeert dat ze geboren lijkt voor pech. Als
ze na haar bekentenis op een brug over de Seine staat met de bedoeling zich
daar af te springen wordt ze aangesproken door messenwerper Gabor die wanhopige
vrouw zoekt die een doel wil zijn voor zijn werk.
De twee sluiten na de sprong van Adèle die gered wordt door
Gabor, een verbond. Gabor voelt dat Adèle voor het geluk geboren is. Dat blijkt
al meteen als Gabor bij de receptie van het ziekenhuis waar ze vanwege
onderkoeling zijn opgenomen, een vlieg op het plafond waarneemt. Hij vraagt de
receptioniste drie suikerklontjes, legt die op de balie en laat hen een klontje
kieze. Degene op wiens suikerklontje de vliegt landt wint zijn dure
polshorloge. Natuurlijk loopt Adèle ermee weg. Het geluk blijkt echter alleen
te werken als ze samenwerken en daarom gaat Adèle in op het voorstel van Gabor
om zijn doelwit te zijn.
Ze reizen met de trein naar Monaco, maar in de restauratie laat
Adèle zich al verleiden door de eerste de beste charmeur. Gabor is echter
geduldig met de nymfomane en neemt haar na een schoonheidsbehandeling mee naar
het circus waar hij zijn act wil vertonen. Omdat hij niet op de lijst van
artiesten staat, biedt hij aan om blind te werpen. Adèle die juist in handen
van een acrobaat is gevallen, vraagt hem wat dat betekent, maar hij stelt haar
gerust en weet inderdaad alle messen door een laken net naast haar lichaam te
werpen waarbij ze, zoals steeds, slechts een klein schrammetje oploopt.
Gabor zet Adèle in voor hun verdere verdiensten. In het
casino verdient ze veel geld. Inmiddels heeft Gabor ook een aanbod gekregen om
in San Remo op te treden, waar zij ook nog eens een Fiat met open dak winnen.
Het geluk kan niet op, maar als Gabor in een overmoedige bui de auto laat
stranden, keren de kansen. Adèle, die meer behoefte heeft aan liefde dan geld,
ontmoet een Griek voor wie ze meteen valt en deelt Gabor mee dat ze hem gaat
verlaten. Daarmee is de magie voorbij. Gabor komt aan lager wal maar wordt, hoe
kan het anders in een film, op de Galatabrug gered door Adèle.
Het sentimentele einde daargelaten is La fille sur le pont net als Le
mari de la coiffeuse een onderhoudende zomeravondfilm met vaart, humor en
ook nog een aardige inhoud.
De rol van Adèle wordt op overtuigende wijze ingevuld door de
sensuele Vanessa Paradis (1972), die haar carrière begon als model en zangeres.
Ze krijgt fantastisch tegenspel van oude rot in het vak Daniel Auteuil
(Algiers, 1950) die vaak te zien is in Franse films, zoals bijvoorbeeld in Le huitième jour (1996) van Jaco van
Dormael.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten