Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 8 januari 2018

Joost de Vries over Oude meesters, VPRO Boeken, 7 januari 2018


Amsterdamse schrijver treedt buiten de grachtengordel

Carolina Lo Galbo ontvangt literair criticus en romanschrijver Joost de Vries om te praten over zijn nieuwe roman Oude meesters. Die gaat over twee broers die allebei in de verkeerde tijd geboren zijn.

Lo Galbo zegt dat de schrijver die in 2014 de Gouden Uil kreeg voor zijn roman De Republiek daarvan geen last kan hebben.
De Vries memoreert dat de prijs inmiddels opgedoekt is en vertelt dat hij zowel in de journalistiek als in de literatuur werkzaam is, twee disciplines waarin geklaagd wordt dat het vroeger beter was, in het eerste ambacht omdat er geen langere artikelen meer geschreven worden en er weinig tijd is voor onderzoek, in de tweede omdat men vroeger meer las. Hij vindt het een interessant onderwerp om uit te diepen, dat ook actueel is in de politiek van vandaag. Jan Terlouw stelde in zijn lezing het touwtje in de brievenbus als voorbeeld voor de veiliger samenleving van vroeger. Zelf vindt hij dat er geen betere, maar wel dikkere romans geschreven werden en hij constateert dat nog steeds veel jongeren schrijver willen worden. Iedere generatie heeft volgens hem de behoefte om zichzelf uit te drukken en het doet hem goed dat dit op de eerste plaats in de literatuur gebeurt. Geen andere kunstvorm kan daaraan tippen.

Lo Galbo geeft weerwoord en stelt dat er tegenwoordig minder gelezen wordt.
De Vries beaamt dit. De interesse is nu meer verspreid over een diverser gebied.

Lo Galbo zegt dat Sieger in Oude meesters op zoek is naar betekenis.
De Vries zegt dat het zoeken naar betekenis ook voor zijn broer Edmund en hemzelf geldt. Na een restyling van de krant wil Sieger, die journalist is, uit rancune dan om zich te onderscheiden, meer zijn dan alleen maar een werknemer en houdt een belangrijk nieuwsfeit over een aanslag op een politicus geheim.

Lo Galbo wijst op de cover waarop wolven staan die elkaar in de staart bijten.
De Vries merkt op dat ze een rivier inlopen en elkaar nodig hebben om niet ten onder te gaan. Datzelfde geldt ook voor de twee broers, die, zoals de lezer aan de weet komt, niet weten hoe ze moeten leven.

Lo Galbo brengt de tegenstelling tussen autonoom leven en samenleven in.
De Vries antwoordt dat hij in de essaybundel Vechtmemoires (2014), waarin hij de bijzondere titel afzette tegen zijn eigen veelvoorkomende naam, constateerde dat veel collega schrijvers nogal afstandelijke en weinig ambitieuze hoofdpersonen kozen, hetgeen hem niet altijd in dank werd afgenomen. Zelf heeft hij van zijn recensies geleerd om het verderop te zoeken, weg van de Amsterdamse grachtengordel waar hij werkt.

Lo Galbo vraagt of hij zich na Vechtmemoires (2014) nog wel in het literaire circuit kon vertonen.
De Vries antwoordt dat onvriendelijke e-mails erbij horen, maar dat hij niemand wil afbranden, want hij weet hoe erg het is om een negatieve kritiek te krijgen.

Lo Galbo concludeert dat hij niet bang is om de kudde te verlaten.
De Vries wil ook niet dat men zijn werk afkeurt en begint over de thema’s in Oude meesters, namelijk bindingsangst en het zoeken van een groter geheel, die uit hemzelf komen en in de personages een uitdrukking vinden. Deze thema’s zijn overal te plaatsen maar hij plaatst ze liever verder weg om het leven niet kleiner te maken dan het is. Hij vindt dat er niet teveel aan de werkelijkheid getornd mag worden en refereert aan een lange scène die zich afspeelde op de Kurfüstendamm in Berlijn die in werkelijkheid heel anders oogde. Een denkbeeldige ontploffing waar hij lang over deed, leek aan de andere kant tenslotte levensecht voor hem.

Hier mijn bespreking van Vechtmemoires.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten