Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 4 maart 2018

Fatum (Room 216) (2017), documentaire van Rámon Gieling


Fetisjist loopt na vele misstappen in de val

De altijd weer verrassende documentairemaker Rámon Gieling, die in 2015 met Home Hime nog een sterk portret maakte van de vogelvrije vluchteling Cyriaque Kouenou uit Ivoorkust, brengt ditmaal een verhoor in beeld in 2010 van de Canadese kolonel Russell Williams, verdacht van seksueel misbruik en moord op verschillende vrouwen in de omgeving van zijn huisje in Tweed. Het bijzondere is dat Gieling het verhoor dat op een zondagmiddag gehouden wordt en dat doorloopt tot in de avond, aanvult met prachtige muziek van een violiste en een cellist. Ze brengen het muziekstuk Fatum ten gehore, terwijl we ook nog beelden zien van locaties uit de natuur en teksten uit het Hooglied. Voorafgaande aan het verhoor laat Gieling weten dat alles wat we horen waarheidsgetrouw is, maar wat we zien de uitkomst is van expressie.  

Fatum begint met een opname van het verhoor in kamer 216, waarbij we links een grofkorrelig beeld zien van de kolonel die vanaf een positie vlak boven zijn hoofd gefilmd wordt en daarnaast twee kleinere beelden van de rechercheur die hem ondervraagt, een meer van boven en een meer van opzij (zie foto). De tijd die steeds met het verhoor meeloopt staat op 15.00 uur. De rechercheur praat op vriendelijke wijze tegen Russell en legt uit waarom hij daar is. Onder andere vanwege de vermissing van Jessica Lloyd, die in dit verhoor nader aan de orde is. Hij staat niet onder arrest en kan een advocaat raadplegen als hij dat wil. Russell houdt het bij een bekertje koffie en laat zich niet erg uit over de vragen die de rechercheur stelt. Hij blijkt dat hij vooral inzit over het feit dat zijn vrouw in Ottawa kennis van het verhoor krijgt. Een gerucht op de basis is zo verspreid. Vandaar ook het verhoor op de zondagmiddag, zegt de rechercheur.

De toestand wordt nijpender voor Russell als de rechercheur, nog altijd heel vriendelijk, met bewijzen komt van bandensporen van zijn auto die vlak bij het huis van Jessica gevonden zijn, net als schoenafdrukken, die overeenkomen met zijn eigen schoenen. Het is al avond als Russell bekent dat hij op een avond in doorgedrongen tot de slaapkamer van Jessica en haar haar vastgebonden en verkracht. Hij wil echter niets zeggen over de plaats waar Jessica inmiddels is. Hij zegt dat hij het moeilijk te geloven vindt wat er gebeurt. Hij wil de impact van zijn verklaring op het leven van zijn vrouw verminderen, hetgeen volgens de rechercheur het beste gaat als hij meewerkt. Daarop maakt Russell de plek bekend waar Jessica gevonden kan worden. Ze ligt daar al een week nadat hij haar eerder naar Tweed had meegenomen en de nacht met haar had doorgebracht, waarbij hij ook foto’s en video’s van haar maakte in ondergoed, dat hij uit haar huis had meegenomen. Die liggen bij hem in de kelder en daar liggen ook opnames van de andere genoemde vrouwen. Op het waarom van zijn daden moet Russell het antwoord schuldig blijven. Ook weet hij niet of zijn acties zich weer herhaald zouden hebben als hij niet was opgepakt, maar zal na al zijn gruwelijkheden de wereld alleen nog vanuit de celmuren waarnemen.

Fatum (Room 216) draagt de ondertitel ‘enige bespiegelingen op de notie van liefde en dood’. Hoewel de fragmenten uit het Hooglied niet eens zoveel toevoegen aan de vreselijke betekenis van Russell, doen de beelden uit de onverschillige natuur en van het vrouwenondergoed waarin Russell zich graag vertoonde, dit wel. Meer nog zetten de indringende klanken van de viool en de cello zetten het menselijk drama van Griekse proportie kracht bij.  

Hier de trailer, hier mijn bespreking van Home.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten