Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 15 mei 2018

Filmrecensie: Carol (2015), Todd Haynes


Getrouwde vrouw brengt het hart van winkelverkoopster op hol

De Amerikaanse filmregisseur Todd Haynes (1961) verrast na zijn film I’m not there uit 2007, een experimentele biografie over het leven van Bob Dylan, met een liefdesdrama tussen twee vrouwen dat zich afspeelt in de kersttijd in de Verenigde Staten van de jaren vijftig. Vooral de aankleding van de film is een plaatje, het verhaal zelf, gebaseerd op de roman The prize of salt (1953) van Patricia Highsmith, die eerder onder pseudoniem verscheen, is wat voorspelbaar en mist daarom de spanning die nodig is om er een echt drama van te maken.

De van oorsprong Tsjechische Therese Belivet (Rooney Mara) is werkzaam als verkoopster in een warenhuis en wordt geïntrigeerd door een welgestelde blonde vrouw, gespeeld door Cate Blanchett, die op haar speelgoedafdeling rondloopt. Ze heet Carol Aird en is geïnteresseerd in een pop voor haar vierjarige dochter Rindy. Omdat de pop die ze wil uitverkocht is, beveelt Therese haar een trein aan. Carol gaat daar op in en laat die bezorgen, maar laat haar handschoenen op de toonbank liggen, waarop Therese ze opstuurt naar Carol. Een bedankje per telefoon van de laatste zet de liefdesverhouding in werking, temeer omdat het huwelijk van Carol met haar man Harge op zijn eind loopt.

Therese zelf weet niet goed wat ze wil en is daarom gemakkelijk in te palmen. Ze wil niet ingaan op de uitnodiging van haar vriendje Richard om samen naar Frankrijk te gaan en evenmin op de avances van de jongere Dannie, die een baantje heeft als filmoperateur, schrijver wil worden en haar probeert te interesseren voor een carrière als fotografe. Dat laatste is een grote hobby van haar. Ze wil niets liever dan mensen observeren en hun bezigheden vastleggen en blij met de oude camera die zij van hem krijgt.

Op bezoek bij Carol schrikt Therese van de ruzie tussen Carol en Harge over Rindy, terwijl het samenzijn in de Buick op weg naar de villa nog idyllisch was en ook aldus in beeld wordt gebracht. Tijdens een stop om een kerstboom te kopen maakt Therese een foto van Carol die daarop geïnteresseerd is in andere foto’s van Therese en graag eens bij haar op bezoek komt. Inmiddels heeft Harge Carol onder druk gezet over haar contacten met vrouwen, waaronder ook haar goede vriendin Abby. Carol klaagt op de kamer van Therese over de ethische clausule die haar man heeft opgesteld. Op grond daarvan eist hij het voogdijschap over Rindy op. Carol wil de kerst in New York vermijden en op reis richting het westen en vraagt Therese mee, die net van haar een nieuwe camera heeft gekregen.

De film ontwikkelt zich vervolgens tot een roadmovie met aanstekelijke liedjes, maar met een kink in de kabel veroorzaakt omdat Harge de vrouwen laat volgen door een man die zich voordoet als handelsreiziger en de bedgeluiden uit hun motelkamer in Waterloo opneemt. Dat biedt Harge verdere aanleiding om hun dochter voor zich op te eisen. Carol kiest daarop eieren voor haar geld, vertrekt als Therese nog slaapt en laat haar ophalen door Abby. Therese probeert weer in contact te komen met Carol, maar die houdt dat af. Dat neemt niet weg dat Carol het niet moeilijk heeft met de situatie. Ze gaat akkoord met de toewijzing van Rindy aan Harge en vraagt in een scène, waarmee de film ook begint, of Therese met haar wil samenwonen. De twijfel van de laatste wordt, na alles wat er gebeurd is, mooi in beeld gebracht.

De Australische actrice Cate Blanchett (1969), die furore maakte in Elisabeth (1998) speelde ook al in de vorige film van Todd Haynes die I’m not there heette. Rooney Mara (1985) was twee jaar eerder te zien in Her van Spike Jonze en in Side effects van Steven Soderbergh. In de eerste film speelde ze de rol van de gevoelige Catherine, in de tweede die van de knappe Emily.

Hier de trailer, hier mijn bespreking van I’m not there, hier die van Elisabeth, hier die van Her, hier die van Side effects.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten